Let's get active!

In deze blog vooral veel sportiviteit en zonnig weer. Om te beginnen neem ik voor de eerste keer deel aan het International Student Ball dat wordt georganiseerd voor en door alle drie universiteiten in Brno. De dresscode is uiteraard gala, maar voordat het zover is worden er twee dansworkshops gehouden ter voorbereiding op het bal. De eerste mis ik helaas, maar tijdens de tweede workshop leer ik de wals en de jive. Met name de wals vind ik best pittig, aangezien je als danspaar dichtbij elkaar moet blijven en op moet passen dat je niet op elkaars voeten stapt. Gelukkig gaat het goed en behoud ik mijn Finse danspartner van blauwe tenen. Opvallend is dat het aantal mannen en vrouwen goed in verhouding is, want van de circa vijftig dansparen is er slechts één paar dat uit twee dames bestaat. Waarschijnlijk levert de universiteit met technische studies een behoorlijke bijdrage aan het aantal mannen.

Op de avond van het bal ga ik opgetut in mijn red dress samen met Amelie naar de feestzaal. Onder begeleiding van livemuziek wordt er de hele avond gestijldanst. Ik verbaas me erover hoe dansvaardig de mannen hier zijn. Blijkbaar wordt er in Tsjechië meer aandacht gegeven aan stijldansen tijdens de gymlessen op school dan in Nederland. Ik tref een Tsjechische danspartner die heel goed kan dansen én leiden. We botsen niet één keer tegen een ander stel aan. Dat vind ik al een hele prestatie! Behalve het dansen op zich vermaak ik me prima met het kijken naar enkele dansoptredens en alle jurkjes die voorbij flitsen.

Dankzij het mooie weer (soms wel 20°C!) maak ik de laatste tijd met andere studenten vaker wandelingen en spelen we pingpong in het park. Dat laatste doen we op dinsdagmiddag, als Veronika een tussenuur heeft. Ik sta haar dan om een uur of 16.00 op te wachten met twee batjes en een balletje voor het chique hotel Continental. Terwijl goedgeklede dames op stiletto’s mij voorbij lopen en de ene na de andere dure auto stopt, stuiter ik wat heen en weer met mijn pingpongballetje. Als Veronika er dan is, spelen we in het Luzánki park dat vlakbij is. En als we met meerderen zijn, spelen we met boeken/schoenen en dergelijke en rennen we om de tafel heen.

Verder heb ik een aantal wandelingen gemaakt, waarvan één wederom met Veronika. Op zaterdag 22 maart starten we vanuit het plaatsje Rousínov een 18 km lange wandeltocht. Het is een georganiseerde wandelroute en er doen vooral veel grijsharigen aan mee. Maar goed dat geeft niet, want ze doen qua conditie niet onder voor Veronika en mij. Om 9.00 uur zijn er al vele bierflesjes geopend en onderweg wordt er regelmatig slivovice genuttigd. Hoewel we met name door het bos in de schaduw lopen, is het flink zweten. Heuveltje op, heuveltje af. Bijna de hele route gaat over onverharde weggetjes, dus auto’s en ander verkeer zijn er niet. Er zijn twee plaatsen waar we sneetjes brood met varkensvet en uitjes kunnen eten. Dat schijnt een Tsjechische snack te zijn. Daarnaast krijgen we een worstje die we aan een tak prikken en boven een kampvuur roosteren. Wildlife ten top! Natuurlijk wordt er midden in het bos ook vers bier getapt. Dat is toch wel een eerste levensbehoefte …

Andere dingen die ik in mijn vrije tijd heb ondernomen zijn bijvoorbeeld een gezamenlijke kookavond met door een Italiaanse zelfgemaakte lasagne met pesto (vegetarische variant) en vlees. Met name de lasagne met pesto vond ik erg lekker. Verder heb ik de film Philomena gezien. Een aanrader voor mensen die van emotionele en op waarheid gebaseerde films houden. Het gaat over de zoektocht van een moeder naar haar kind die al ruim zestig jaar uit haar leven is verdwenen. Vergelijkbaar met de Nederlandse film De Tweeling. Voor de rest heb ik mijn vrije tijd nog wel eens doorgebracht in de kroeg. Met name na een lange vrijdagmiddag, toen ik rond 19.00 uur nog een presentatie moest houden over psychologische en culturele trauma’s, was dat heel aangenaam!

Tenslotte kan ik over mijn Nederlandse lessen zeggen dat ik een clubje van drie (weliswaar zeer gemotiveerde) studenten heb overgehouden. Ze kunnen al prima antwoord geven op de vraag ‘’hoe laat is het?’’, een beschrijving geven van het weer, zichzelf voorstellen, tot honderd tellen, de basiswerkwoorden vervoegen, etc. Op verzoek geef ik ze nu ook iedere week huiswerkopdrachten. Ik vind het prettig om met een klein groepje te werken, want er is weinig niveauverschil en het tempo ligt daardoor behoorlijk hoog.

Tot zover het nieuws uit Brno.

Zdravím,
Marianne