Gemeente en (andere) gekkigheid

Beste lezers,

Hierbij weer een verhaaltje vanuit Tsjechië. De studie draait op volle toeren net als het leven daaromheen. De hoogste tijd dus om jullie kort verslag te doen van what is happening in Brno. Om te beginnen heb ik kennis gemaakt met medewerkers van de lokale gemeente. Voor één van mijn keuzevakken moet ik minimaal twee interviews houden met werkenden (het maakt in principe niet uit wie) over hun functie, relatie met collega’s, carrièremogelijkheden, etc. om zo inzicht te krijgen in de cultuur van de organisatie waar deze persoon werkt. Het is echter wel handig om dit te combineren met andere vakken en/of het afstudeeronderzoek, dan heb je twee vliegen in één klap! Dus, eens even prakkeseren en ja: op de afdeling Sociale Zaken van de gemeente Brno kunnen ze mij misschien wel helpen informatie te verstrekken over het zorgbeleid voor ouderen. Eerder heb ik wel eens contact gezocht met Tsjechische organisaties via de e-mail en telefoon, maar dat leverde nooit zinvolle reacties op of ik kwam niet verder dan “do you speak English?” De beste manier is dan ook om een dergelijke organisatie maar gewoon binnen te stappen en op de man af te vragen wat ik graag wil. Zo gezegd, zo gedaan. Er is hier in Brno niet echt een centraal gemeentehuis, de afdelingen zijn daarentegen over de stad verspreid. De afdeling Gezondheid blijkt in een hoog, niet al te florissant gebouw in het centrum te zijn gevestigd tussen een beautysalon en een reisbureau. Bij binnenkomt sta ik voor een trappenhuis en een lift. Daarnaast zit een man achter een loket die me met een paar gebaren en aanwijzingen duidelijk maakt dat ik op de vierde etage moet zijn. Daar aangekomen loop ik een vrouw tegemoet die een paar woorden Engels spreekt en me vervolgens vriendelijk een kantoor in bonjourt. De vrouw die hier werkzaam is, blijkt gespecialiseerd te zijn in zaken met gehandicapten. Ook werkt ze aan een concept active aging. Gelukkig spreekt ze behoorlijk goed Engels en ze neemt er de tijd voor om mij te kunnen helpen. Ze blijkt bereid te zijn voor een interview waarin ze me naast haar ervaringen in haar werk ook zal vertellen over het bevorderen van gezond oud worden. Daarnaast helpt ze mij aan een tweede interview kandidaat die werkzaam is op de afdeling Sociale Zaken. Terwijl ik een kop thee krijg, regelt zij dat ik er diezelfde dag nog rond lunchtijd even binnen kan lopen om me voor te stellen en een afspraak te maken. Ook deze man, die zich voor ouderen inzet, wil meedoen. Binnenkort hoop ik de interviews uit te kunnen voeren, maar mijn eerste indruk van de gemeente is in ieder geval goed.

Om van het gemeentehuis over te stappen naar iets anders: onlangs heb ik meegedaan aan een wijnproeverij. In amper een uur tijd gingen er tien verschillende soorten wijn doorheen afgewisseld met stukjes kaas, brood, chips en olijven. Er is zowel witte als rode wijn en rosé in de gradaties droog, semi-droog, semi-zoet en zoet. Alle aanwezige studenten maken een top 5 van de soorten die ze het lekkerst vinden waarna iedereen na afloop nog een glas wijn krijgt van de soort die het beste scoort. Het is lastig kiezen, maar ik geloof dat ik een semi-zoete witte wijn het lekkerst vind. Maar misschien ook wel de rosé. Of toch rode wijn. Nou ja, het lijkt na elk glas nog een stukje gezelliger te worden. Hoe zou dat nou kunnen?!

Verder hebben alle drie universiteiten van Brno een boat party georganiseerd. Hierbij is het de bedoeling dat iedereen in stijl komt: dat wil zeggen als piraat, kapitein, matroos, etc. Samen met Dana zit ik als pirategirl in de tram op weg naar het meer van Brno. Daar zijn vijf boten afgehuurd met DJ’s en er is een minibar aan boord. Hoewel het feest begint als het nog maar 19.00 uur is, is het hier in no-time donker en voelt het voor sommigen na twee uurtjes varen al alsof het midden in de nacht is. Er wordt vuurwerk afgestoken en het is mogelijk om van de ene op de andere boot over te stappen. Hierna worden we met de bus naar een discotheek vervoerd waar de afterparty is. Al met al een geslaagde avond.

Op sportief gebied heb ik op de laatste zonnige zondag in september meegedaan aan een hike door de bossen even buiten de stad. Dit gaat niet geheel volgens plan, aangezien de dag al begint met een ongewoon routepatroon van de trams waardoor ik bijna een half uur later op de afgesproken plek aankom. Niet alleen overigens, er blijken meer studenten te zijn die verward bij verschillende tramhaltes uitstappen. Met een klein groepje volg ik op circa een halve kilometer achterstand de grotere groep wandelaars. Het is ruim boven de twintig graden en af en toe flink zweten. In het bos zien we twee reeën en we passeren een boerderij met zwijnen. Na zo’n acht kilometer te hebben gelopen, pauzeren we bij een restaurant buiten op het terras in de zon. Mijn klasgenootje Ampika en ik besluiten om bij een naastgelegen restaurant te gaan zitten, aangezien het andere vol is. Hier krijgen we onze bestelling echter veel later waardoor we opnieuw een achterstand hebben. Eigenlijk hebben we wel zin om nog even bij het meer van Brno te chillen op deze prachtige dag. We nemen een bus naar de stad en willen dan overstappen op een bus naar het meer, maar ook hier gaat iets mis. De bus gaat door allerlei dorpjes en via een enorme omweg komen we uiteindelijk in de buurt van het meer terecht. Hier vinden we een boomstam die ideaal fungeert als zit plek en we laden ons op met de laatste warme zonnestralen voor een intensief (maar ook leuk) semester.
Een ander sportevent vond gisteravond plaats en dat was de ijshockeywedstrijd tussen Masaryk University (waar ik mijn studie doe) tegen VUT (de technologische universiteit in Brno). Na een spannende strijd maakt Masaryk University uiteindelijk de overwinning met een soort van penalty’s.

Tenslotte genoot ik vorige week een beetje van een vakantiegevoel aangezien ik zeer aangenaam bezoek had van vriendin Rosa uit Groningen. Altijd leuk om een beetje de toerist uit te hangen, Praag te bewonderen en vooral veel (Nederlandse) lol te hebben.

Met een vrolijke herfstgroet,

Marianne