De eerste weken

Ahoj beste mensen,

Mijn eerste weken in Brno zitten erop en ik heb intussen alweer heel wat meegemaakt. Om het een beetje leesbaar te houden, zal ik de hoofdpunten benoemen en er niet al te diep op ingaan. Natuurlijk ben ik bereid om vragen te beantwoorden. ;)

Mijn ouders zijn inmiddels terug in Nederland en tijdens mijn ‘’gipsperiode’’ heb ik bezoek gehad van Claudia en Mirka. Ik heb er een fleurig bloemetje aan overgehouden, mijn boodschappen werden bezorgd en ik kon profiteren van een gratis busrit omdat de buschauffeur niet het geduld had om op mijn gestuntel met de krukken/tas open doen/portemonnee pakken, etc. te wachten. Soms heeft het zo zijn voordelen. Inmiddels ga ik weer krukloos door het leven en ik geniet er werkelijk van om weer vrij en onafhankelijk te zijn. Mijn voet of enkel bleek gelukkig niet gebroken te zijn, maar slechts gekneusd. In het ziekenhuis heb ik een verbandje om gekregen om mijn voet steun te bieden en de krukken mag ik houden zolang dat nodig is. Ik heb ze echter al na twee dagen aan de kant gezet en mijn voet voelt alweer bijna helemaal als vanouds.

Tijdens de colleges en via sociale activiteiten heb ik al veel mensen leren kennen uit een groot aantal verschillende landen. Hierbij een opsomming: Duitsland, Nederland, Italië, Hongarije, Bosnië, Kroatië, Servië, Israël, Montenegro, Macedonië, Kosovo, Polen, Oekraïne, Rusland, Zuid-Afrika, Sri Lanka, Myanmar, Thailand, Taiwan, India, de Filipijnen en Bangladesh. Samen met vier andere studenten vorm ik een eerstejaarsklas Sociology, maar de vakken zijn gezamenlijk met andere opleidingen. Mijn vier directe klasgenoten zijn Sanjoy (Bangladesh), Amphika (Thailand), Haris (Bosnië) en Vlada (Servië). In het eerste semester volg ik vier vakken, waarvan er twee hoofdvakken zijn en twee ondersteunende seminars. Research methodology is hier één van. De docente is een Tsjechische die in de VS is opgegroeid, dus ze spreekt vloeiend Engels. Bij dit vak gaat het er met name om welke onderzoeksmethodes gebruikt kunnen worden en welke historische theorieën een rol hebben gespeeld in de totstandkoming van de sociologie. Tijdens de seminar, die op het normale wekelijkse college aansluit, bespreken we de stof mondeling en gaan we erover discussiëren/debatteren. Het andere vak met bijbehorende seminar is general sociology. Deze docent is een geboren en getogen Amerikaan en tevens het hoofd van de afdeling sociologie. Dit vak spreekt mij meer aan vanwege het sociale aspect en hierbij is er minder nadruk op methodes. We hebben een volledig college besteed aan het beantwoorden van de vraag: wat is sociologie? Dit blijkt geen eenvoudige vraag te zijn. Laat ik het kort samenvatten: sociologie is de wetenschap van menselijk sociaal gedrag waarin het ontstaan van groepen, organisaties, families, etc. en de ontwikkeling van de maatschappij centraal staan. Sociologisch onderzoek heeft in principe niet als doel om een betere samenleving te creëren, maar het kan wel nieuwe vraagstellingen of ideeën opleveren die een positieve bijdrage leveren aan een sociaal probleem. Om beide vakken inclusief seminars te halen, moeten we wekelijks een paper inleveren, diverse presentaties doen, een discussie leiden, een onderzoeksvoorstel plus twee toetsen maken en actief in de colleges meedoen. Mijn eerste indruk is dat het niveau behoorlijk hoog is en dat ik er zeker veel voor moet doen om mijn studiepunten te behalen. Ik ben niet gewend om wekelijks zo’n 200 pagina’s literatuur op de computer te moeten lezen en bovendien is de taalbarrière ook nog wel eens lastig. Er is geen weg terug en ik ga er 100% voor, maar ik geloof wel dat dit persoonlijk voor mij mijn grootste uitdaging ooit is. Als ik dít haal…

Verder ben ik met een groep van ongeveer 25 studenten naar het meer van Brno geweest. Dit werd door de universiteit georganiseerd en studenten van verschillende faculteiten konden deelnemen. In zo’n twintig minuten ben je met de tram de stad uit en kom je aan bij het meer. De dierentuin is hier ook vlakbij. Helaas was het weer niet geweldig; bewolkt en dertien graden. Van de lage temperatuur had ik geen last, want ik zweette me kapot met mijn gekruk. Zeker toen we een smal bergpaadje omhoog moesten klimmen nadat we met een boot het meer hadden overgestoken. Vervolgens hadden we de mogelijkheid om langs het meer te gaan wandelen en gezellig te picknicken, of naar een restaurant te gaan met een bowlingbaan. Voor mij was dat geen moeilijke keuze. Ik heb me fijn neer genesteld op een stoeltje bij de bowlingbaan. Hoewel het fysiek voor mij nogal zwaar was, heb ik toch leuke nieuwe contacten opgedaan. Bovendien was het ontspannend om even uit de stad te zijn.

Als ik later terug ben in mijn appartement, krijg ik telefoon vanuit Boazum. Mijn beppe is vanmorgen (20 september) overleden. Hoewel het nieuws niet geheel onverwacht komt, is het toch raar om te beseffen dat ze er nu echt niet meer is. Na een lange lijdensweg waarbij de kwaliteit van mijn beppe haar leven de laatste maanden iedere dag aanzienlijk achteruit ging, is doodgaan eigenlijk een bevrijding. Er waren geen perspectieven meer voor een beter leven en haar lichaam was gewoon op. Ik kan er wat dat betreft wel vrede mee hebben dat het is zoals het is, maar ik had wel graag op de begrafenis aanwezig willen zijn. Ook zou het prettig geweest zijn om het verlies samen met mijn familie te kunnen verwerken. Gelukkig heb ik via skype nauw contact gehad met het thuisfront en zoals ik het begrijp, verliep de begrafenis precies zoals mijn beppe het wenste. Ik hoop dat haar pijn plaats gemaakt heeft voor rust en dat we betere tijden tegemoet gaan.

Mijn inburgering in Tsjechië gaat langzaam verder. Ik heb inmiddels een Tsjechische bankrekening en kennis gemaakt met de buurman. Ik blijk één buurman te hebben die een beetje Engels spreekt. Als ik op de deur klop om mezelf voor te stellen, hebben we een kort, moeizaam gesprek. Ik geloof dat hij weet dat ik naast hem woon, maar daar houdt het ook wel mee op. Even later wordt er op mijn deur geklopt en als ik opendoe, zie ik twee mannen (waaronder mijn buurman) voor me staan met twee schalen met lekkernijen erop. Ze bieden me een stukje zelfgebakken chocoladetaart aan met kokosstrooisel erop en kleine aardappelpannenkoekjes. Een beetje overdonderd neem ik het aan en voordat ik ze goed en wel kan bedanken, verdwijnen ze naar het appartement hiernaast. Nou ja, volgens mij heb ik wel een aardige buurman! Dat wordt bevestigd als ik afgelopen zaterdag weer op zijn deur klop. Ik wil namelijk voor de eerste keer een was draaien in de gezamenlijke wasmachine in de basement, maar ik krijg het apparaat niet aan de praat. De wasmachine werkt alleen als je er een euromuntje ingooit. Euro’s heb ik hier nauwelijks, dus ik ben zuinig op de muntjes die ik heb en die houd ik strikt voor de wasmachine. Ik ben dan ook enigszins geïrriteerd als ik de trommel volgepropt heb met kleding en handdoeken, wasmiddel erin heb gedaan en één van mijn euro’s in het apparaat heb gestopt en er vervolgens niets gebeurt. Waar ik ook op druk en welke kant ik de kraan ook op draai, het ding weigert om ook maar iets te doen. Naast het muffe hok in de basement waar de wasmachine staat, woont een man die zijn deur half open heeft staan. Ik zou er niet graag willen wonen, maar wellicht kan hij mij helpen. Helaas zegt de man van alles in het Tsjechisch en loopt dan zijn appartement in. Vandaar dat ik mijn eigen buurman erbij betrek. Die loopt gelijk met me mee, bestudeert de wasmachine een paar tellen en zegt dan dat ik zijn machine mag gebruiken. Gauw haal ik mijn wasmand op en neem ik mijn was weer mee naar boven. Onderweg kom ik de man uit de basement nog in zijn onderbroek tegen. Ik ben mijn buurman zeer dankbaar voor het gebruik van zijn wasmachine en volgens hem mag ik er altijd gebruik van maken. Ik heb alleen niet gezegd dat het de bedoeling is dat ik hier twee jaar blijf… Maar goed, voorlopig ben ik uit de brand en hij wil niet dat ik ervoor betaal. Als ik er vaak gebruik van maak, zal ik hem uiteraard betalen of iets geven. Het is super dat het zo kan!

Nu ik weer vrij (zonder krukken) de hort op kan gaan, wil ik natuurlijk het nacht- en vrijetijdsleven van Brno ook wel eens ontdekken. Zo ga ik op een vrijdagavond met een Macedoniër (Marko) naar een theehuis toe. Ik ben nog nooit eerder in een dergelijk theehuis geweest. Het is een Arabische sfeer en iedereen zit op vloerkleedjes op de grond. Het ziet er erg gezellig uit en de geuren van de thee en shisha’s (waterpijp) geven een ontspannend gevoel. Voor de eerste keer rook ik een shisha met bananensmaak en ik vind het boven verwachting lekker. Na een aantal relaxte uurtjes gaan we naar een cocktailbar waar ik onder andere een Wild Turkey en een El Diablo drink. Marko ziet een aantal vrienden en voordat ik het weet, ben ik betrokken bij een diepgaand gesprek over de Balkan en het nationalisme van de ex-Joegoslavische landen. Eerlijk gezegd ben ik het niet gewend om na middernacht en een aantal sterke drankjes over dat soort onderwerpen te praten, maar dat zal ook wel bij het ‘’master-niveau’’ horen. Vanuit de cocktailbar gaan we naar een hippe club genaamd Metro. Voordat ik het weet is het half vier ’s nachts en is mijn ‘’thee-date’’ een beetje uitgelopen, maar ik heb in ieder geval een leuke tijd gehad.

Ook heb ik inmiddels Tsjechische glühwein gedronken en ben ik uit eten geweest met een stel meiden. En o ja, mijn eerste paper heb ik behaald met een 2 (op een schaal van 1 tot 3).

Tot zover het nieuws uit Brno,

Marianne