Seasons have changed

Inmiddels is het alweer eind oktober en de herfstkleuren van ronddwarrelende bladeren sieren de stad. Hoewel het nu ongeveer 16 graden is en het zonnetje het aangenaam warm maakt, heb ik ook al ervaren dat het hier flink kan waaien en koud kan zijn. Vooral de wind doet me soms denken aan ‘’fietsen in Fryslân’’. Maar goed, ook de herfst heeft zo zijn charme.

De landelijke verkiezingen in Tsjechië komen eraan en op diverse plekken in Brno staan promotiestandjes van politieke partijen. Als ik op een zaterdagmiddag door de stad loop, kom ik een horde gillende tieners tegen in ‘’I love Justin Bieber’’-kleding met vlaggetjes en posters. Naast de grijze koppen op de politieke posters is Justin Bieber blijkbaar ook erg populair. Het wijnfestival, dat een aantal weken geleden op het náměstí Svobody (Vrijheidsplein) werd gehouden, is inmiddels weer afgelopen. Ik heb er op een koude avond met een stel medestudenten lokale wijn en in een Middeleeuws café een soort honingbier gedronken. Ook ben ik met een groep van circa twaalf mensen (met name Tsjechen) naar het stadje Valtice geweest. Dat ligt in Zuid-Moravië nabij de Oostenrijkse grens. Eén keer per jaar is daar een traditioneel wijnfeest waarbij het gebied met wijnranken weer opengesteld wordt voor wandelaars. Vanuit Brno gaan we er met de trein naartoe, maar dankzij een vertraging moeten we anderhalf uur wachten op een overstapstation. Gelukkig is daar een restaurantje waar we alvast in kunnen drinken, want het is een koude dag. Eenmaal in Valtice aangekomen, ploffen we neer op zelf meegebrachte kleedjes op een grasveld. In het stadje is een mooi, oud kasteel en op deze traditionele dag lopen mensen in klederdracht rond met paard en wagens, oude trekkers en wordt er gedanst op livemuziek. In houten hutjes kunnen we tal van verschillende soorten wijn en lokale lekkernijen kopen. Rond 18.00 uur gaan we weer terug met de trein die deze keer geen vertraging heeft. Vervolgens gaan we ’s avonds nog op stap in Brno.

Mijn boodschappen haal ik meestal bij Albert (onderdeel van Albert Heijn) of Billa. In het centrum van de stad zijn allemaal kleine winkels en vaak zijn ze verscholen in grote, oude panden. Vanaf de straat zie je niet zoveel schreeuwerige reclameteksten en het is soms even zoeken waar bepaalde winkels zijn. Qua klantvriendelijkheid zou het hier en daar wel beter kunnen. Naast deze twee winkels haal ik soms ook wel iets bij het mini-supermarktje om de hoek. Als ik er voor het eerst binnenkom, blijk ik de enige bezoeker te zijn en bovendien een gezellig onderonsje van twee pubers achter de kassa te verstoren. Terwijl ik mijn potje chocoladepasta afreken, staat de jongen al bellend (waarschijnlijk met één van zijn vrienden) achter de kassa. Ik krijg keurig mijn wisselgeld terug, maar de bon en ‘’sbohem!’’ (tot ziens!) blijven achterwege. Ach ja, ik heb voorlopig weer beleg…

Inmiddels heb ik mijn verblijfsvergunning ook geregeld. Op het politiebureau voor buitenlanders moest ik een aantal persoonlijke gegevens en mijn adres invullen. Ik heb geen pasje gekregen, maar registratie bij het politiebureau blijkt voldoende te zijn.

Langzamerhand begin ik te wennen aan het studieritme. De papers heb ik tot nu toe allemaal met een score van 2 of 3 punten gehaald en dat motiveert wel om door te zetten. Het valt me op dat sociologie een aantal raakvlakken heeft met filosofie. Zo gaat het soms over de vraag ‘’wat is realiteit?’’ of ‘’is het creëren van een maatschappij met regels een natuurlijk verschijnsel of juist niet?’’. Best interessant, maar niet altijd zo gemakkelijk om in een andere taal over te praten. Na de colleges op dinsdag- en donderdagochtend gaan we vaak met een groepje ergens lunchen. Dat is soms in de kantine of in een restaurant in de stad. In beide gevallen krijg je hier geen of weinig groenten. Het is vaak vlees (of vegetarische alternatieven) met gekookte aardappelen of patat. Eén van de favorieten (vooral van de Aziaten) is een Indiaas restaurant, want daar kun je zelf je eten uitkiezen door middel van een buffet. Ook hebben we al eens een pancakeparty in de dormitories georganiseerd en een zogenaamde ‘’tea group’’ opgezet. Dat houdt in dat we iedere week, meestal op zondagavond, naar een theehuis gaan en daar op een ontspannende manier ons weekend afsluiten. Soms worden er spelletjesavonden georganiseerd door ESN (European Student Network) Brno. Het gezelschap is vaak zeer internationaal. Van El Salvador tot Australië en van Zuid-Afrika tot Denemarken. Verder ben ik een keer naar de bioscoop geweest om de film We’re The Millers te zien. Voor wie deze Amerikaanse comedy nog niet heeft gezien, hij is erg leuk!

Mijn tutor Mirka en haar kamergenote Veronica hebben onlangs een Tsjechische avond gehouden. Samen met drie Tsjechische meiden, een Australische en een Duitser eet ik aardappelpannenkoeken met zuurkool en als dessert een soort wafel met chocoladecrème ertussen. Mirka en Veronica hebben de pannenkoeken zelf gemaakt en de wafels komen uit de geboorteplaats van Veronica, een stadje in West-Bohemen. Het smaakt prima, maar vooral de pannenkoeken liggen zwaar op de maag. Zeker in combinatie met homemade slivovice (pruimenjenever met 55% alcohol) is het niet de meest gezonde maaltijd, maar dat compenseren we wel weer eens. De sfeer is top en het is een gezellige avond.

Wat betreft de avonturen in mijn appartementje: ik zit op een vrijdagavond te lezen (nee, geen boek maar studie) als er plotseling steentjes op mijn ramen worden gegooid. Als ik vervolgens iemand een keer of vijf duidelijk mijn naam hoor roepen, krijg ik een beangstigend gevoel. Zo’n vijftien minuten lang worden er stenen tegen de ramen geketst en hoor ik een stuk of drie mannen mijn naam en Tsjechisch gebrabbel roepen. Mijn buurman is een paar dagen weg en verder weet bijna niemand de combinatie van mijn naam en dit appartement. Ik had niet gedacht dat ik zo’n bangeskyter was, maar ik doe gauw het licht uit en verstop me achter de bank. Als het eindelijk stil wordt, gluur ik voorzichtig door het raam. Niets en niemand te zien… Ik ben er niet achter gekomen wie het geweest zijn, maar ik vermoed dat het mijn buren aan de andere kant zijn. Alleen mensen die in dit gebouw wonen, kunnen namelijk aan het postvakje zien dat ik hier woon. Ik ga er maar vanuit dat ze dronken waren en dat het stom gedrag was om aandacht te vragen.
Op één van de andere avonden wordt het studeren abrupt beëindigd doordat de stroom uitvalt. Na ongeveer twintig minuten werkt alles weer.

Tenslotte krijg ik op zondag 20 oktober bezoek van mijn Duitse vriendin Jessica en haar vader. Jessica heb ik vorig jaar in Slovenië leren kennen. Samen met haar vader is ze een weekje in Hongarije geweest om familie te bezoeken en op de terugweg stoppen ze even in Brno om met mij te lunchen. Ik vind het superleuk om haar weer te zien en bovendien kan ik voor het eerst mensen een korte rondleiding geven. Toevallig is de faculteit open op zondag en kunnen we even naar binnen glippen. Ik weet niet waar en wanneer we elkaar weer zullen zien, maar dit korte bezoekje vond ik in ieder geval hartstikke leuk.

De komende weken krijg ik het druk met presentaties, toetsen en langere papers, dus waarschijnlijk zal mijn volgende blog halverwege november zijn. Fijne herfstvakantie voor de mensen die dat hebben en tot de volgende blog!