Eten, dansen, socializen én studeren

Onverwacht heb ik nog een gaatje vrij op dinsdagavond en daarom heb ik besloten om maar even een (kort) verslag te maken. Het afgelopen weekend had ik een becherovka (weer zo’n Tsjechisch alcoholisch drankje) party op de planning staan, maar dat ging niet door omdat iedereen het te druk had met de studie. Dat had als gevolg dat ik me voornamelijk tussen de muren van mijn appartement heb begeven, maar ook dat ik nu voorloop op mijn studieplanning. Zo kan ik mijn vrije dinsdagavond dus verklaren. 

Wat heb ik de afgelopen tijd gedaan? Allereerst kan ik een Russisch en een Italiaans restaurant aan mijn ‘’internationale restaurantenlijst’’ toevoegen. Zowel mijn Russische als Italiaanse maaltijd bestond uit een gerecht van deegwaren; knoedel en cannelloni (pasta) funghi. Ook heb ik voor het eerst warme sinaasappelsap gedronken, omdat het buiten nogal koud was. Best oké, maar in het vervolg houd ik het toch maar bij een fris sapje. Nu we toch op het onderwerp eten en drinken zitten: circa twee weken geleden heb ik een European dinner op mijn kamer georganiseerd. Het gezelschap bestond uit twee Deense meiden (beide genaamd Karina), een Duits stel (waarvan één Marina heet, lekker verwarrend!), een Indiase en een Myanmarse (?) jongen en ik. Met elkaar konden we net rondom mijn minitafeltje zitten. De Karina’s hadden brood meegenomen en een pan met gekookte aardappeltjes, bieslook, stukjes appel, spekjes en ui als beleg voor op het brood. De Duitsers maakten voor de allereerste keer kaiserschmarren. Dat is een soort dikke pannenkoek met rozijnen erin en komt oorspronkelijk geloof ik uit Oostenrijk. De eerste pannenkoek leidde nogal tot de slappe lach, want de kleur was niet meer te onderscheiden van de zwarte pan… Het tweede exemplaar was daarentegen zeer goed gelukt en smakelijk! Zelf had ik hutspot gemaakt en een salade. Ik ben ‘’suver grutsk’’ als één van de Deense meiden wel drie keer van mijn hutspot opschept. Hoewel we ons tot de Europese keuken zouden beperken, had de Indiase jongen Aziatische thee meegenomen. Bovendien had Ag Zaw uit Myanmar een fruitsalade meegebracht die weer was gemaakt door twee jongens uit Bangladesh en De Filipijnen. De laatste twee konden helaas niet komen vanwege een ander international dinner. Ja ja, er wordt hier volop aan smaakontwikkeling gedaan. Het was soms wel even improviseren met originele recepten, want de Indiase jongen is veganist (hij drinkt alleen wel melk). Naast de hapjes en drankjes speelden we om de beurt liedjes af op YouTube en naderhand hebben we samen de boel opgeruimd en afgewassen. Al met al was het een supergezellige avond!

De daaropvolgende zaterdag loop ik naar de St. Petrov kerk toe in een poging om een aantal foto’s te maken van Brno’s meest markante kerk. Dat lukt helaas niet echt, want ik kan geen positie vinden waarbij ik de kerk in het geheel op de foto heb. Vandaar dus mijn amateuristische foto’s. Als ik rondom de kerk loop, klinkt er prachtige muziek en nieuwsgierig ga ik naar de ingang toe. De deuren van de kerk staan open en ik zie dat er een bruiloft gaande is. Samen met nog een paar geïnteresseerde toeristen ben ik er getuige van dat het stralende bruidspaar op dat moment net de kerk uitloopt, gevolgd door goed geklede vrienden en familieleden. Het geluk spat er vanaf en in combinatie met de schitterende muziek ben ik er zelfs, als buitenstaander, enigszins door ontroerd. Wanneer ik mijn stadswandeling vervolg en een aantal straten verderop loop, wordt mijn dromerige emotie ruw omgezet in een andere realiteit. Een zwerver haalt alle nog bruikbare dingen uit de prullenbak en stopt ze daarna in een grote afvalzak. Tja, terwijl het bruidspaar een nieuwe levensfase start met waarschijnlijk mooie toekomstplannen, zal de zwerver niet verder denken dan morgen. Als ik mijn eigen situatie zo beschouw, kan ik gerust zeggen: ik ben gelukkig.

Op een mooie herfstdag ga ik met een Slowaaks stel en twee mensen uit India naar de Punkva grotten ten noorden van Brno. Met een ouderwetse stoptrein gaan we naar een plaatsje verderop om vervolgens met de bus naar een landelijk gelegen dorpje te rijden. De trein komt trouwens, iedere keer als het moet stoppen, met piepende remmen tot stilstand. Dat zou in Nederland niet goedgekeurd worden, vanwege de kans op gehoorbeschadiging. Maar goed, dat maakt ons tripje een beetje exotisch. Ook deze keer heeft de trein overigens vertraging, waardoor we rennend nog net de bus halen. Vanaf de bushalte lopen we ongeveer 2 km via een bospaadje naar de grotten toe. Het is heerlijk om even uit de stad weg te zijn, de frisse lucht in te ademen en bovenal in de rust van de natuur te zijn. Eenmaal in de grotten aangekomen, krijgen we een rondleiding van een Tsjechische gids. Er is zowel een droog als een nat gedeelte waar water doorheen stroomt. In dat laatste gedeelte gaan we met bootjes door de grot. Een leuke belevenis en als we weer terug zijn in Brno, gaan we met elkaar nog Indiaas eten.

Inmiddels heb ik mijn presentatie over marxisme, neomarxisme en de kritische theorie daarop er ook opzitten. Dit heb ik samen met Natalia uit Rusland en Ampika uit Thailand gedaan. De presentatie ging goed en de samenwerking over het algemeen ook, hoewel het vanuit internationaal perspectief wel anders is. Mijn Russische collega is namelijk nogal van de quick meetings: in een paar minuten tijd taken verdelen, thuis uitwerken, verdere communicatie via Facebook en daarna in één keer presenteren. Ampika en ik hebben daarentegen nog iets langer ideeën met elkaar uitgewisseld en voorgesteld om minimaal één keer de presentatie te oefenen. Dat is uiteindelijk ook gebeurd.

Om van de studie nog even over te schakelen naar mijn social life in Brno; samen met de Tsjechische Veronica ben ik naar een balletvoorstelling genaamd Bajadéra geweest. Dat ging over een liefdesverhaal dat zich in India afspeelt. Behalve de prachtige kleding die de dansers en danseressen dragen, neemt het publiek de dress code ook nogal serieus. In de centrale hal van het theater pronken de vrouwen met hun galajurken en mannen in keurige pakken. We begeven ons tussen een ‘’goed publiek’’ en dat voor slechts 50 CZK (€ 2). Deze prijs geldt alleen voor studenten met een ISIC card en als je een half uur voor aanvangstijd aanwezig bent. Dat gaan we zeker vaker doen!

Ook heb ik zelf weer eens de voetjes van de vloer gehad tijdens een oldies party met rock’n roll muziek. Met een stel Tsjechen swing ik er op los en het valt me op dat zelfs enkele jongens best goed kunnen dansen. De circa 65-jarige Tsjechische DJ praat een tijdje met Mirka die helemaal fan van hem is. Op een gegeven moment, als een andere DJ draait, komt hij ook even naar mij toe. Hij heeft van Mirka begrepen dat ik uit Nederland kom en hij vertelt me dat hij één of andere Dijkstra kent. Dat klinkt mij zeer Fries in de oren! Helaas weet ik verder niet hoe dat zit, want vanwege de luide muziek is het nogal lastig om een gesprek te voeren. Even later, als hij weer achter de draaitafel staat, roept hij om dat hij het nummer Venus gaat draaien van de Nederlandse band Shocking Blue omdat er een Nederlandse aanwezig is. Natuurlijk ga ik volledig uit mijn dak ;)

Naast mijn wasmachine buurman ken ik nu ook een andere bewoner van dit gebouw. Al twee keer heb ik hem bij het openen van de voordeur ontmoet. Vandaag was het weer raak. Terwijl ik de sleutel in het sleutelgat van de deur steek, hoor ik vanaf de andere kant van de straat een man in het Tsjechisch roepen/praten. Ik draai me om en herken de oude man met de stokken. Hij woont ook in dit gebouw en een aantal weken terug hebben we al eens de handen geschud. Ik houd de deur voor hem open en hij schakelt gelijk over naar het Engels, want dat spreekt hij warempel. Hij vertelt me iets over dat zijn oma uit Polen kwam en dat hij via via via via iets met Nederland heeft. Aha, dus we hebben een band. Hij geeft me zijn visitekaartje waarop staat dat hij freelance journalist is. In mijn ogen moet hij allang met pensioen zijn, maar wie weet is hij een echte workaholic. Vervolgens haalt hij een briefje met potlood tevoorschijn en hij vraagt me mijn naam en telefoonnummer op te schrijven. Ik weet niet precies of en wat voor soort telefoontje ik kan verwachten, maar life’s a big adventure and you never know…

Tenslotte valt het me op dat de politie het in Brno druk heeft met het optakelen en wegvoeren van illegaal geparkeerde auto’s. Ik heb al zeker drie keer auto’s in de lucht zien bungelen. Vervelend voor de eigenaar als je auto ineens foetsie is, maar ja dat zal wel eigen schuld zijn.

Tot zover mijn Brno updates. Oant sjen!