Zomerse groetjes uit Tsjechië

Voordat ik weer richting Nederland ga en de studiestress voorbij is, nog even een verslagje uit Brno. Naast (hard) studeren wat soms leuk is, heb ik de afgelopen tijd nog heel veel andere dingen gedaan die nog leuker zijn. Een overzicht daarvan:

Samen met Dana en Lenka houd ik zo nu en dan een ware ladies night. Dat betekent girly food (pannenkoeken met ijs, chocola, banaan en slagroom, jummie!), wijn, goede muziek en vooral veel kwebbelen en lachen. Dat is wat meiden nodig hebben!

Verder ben ik met Veronika en haar broer op een zaterdagnacht in “the pig house” beland. Dit is een voormalige varkensstal midden in de landerijen omgetoverd tot plaatselijke disco. Het geeft me een beetje het Friese tentfeest gevoel. Het weiland dient vooral als toilet en je komt er stinkend vandaan. Dat belemmert de pret echter niet, want we dansen de hele nacht op de hipste muziek samen met andere mensen van jong tot oud. Een zeer geslaagd weekend.

Ik heb inmiddels mijn laatste Nederlandse les gegeven en ga het volgende studiejaar waarschijnlijk met twee studenten door op individuele basis. Ik ben nu een teaching certificate en een leuk t-shirt rijker. Van Tajda, de Sloveense, heb ik mintthee en twee chocoladerepen gekregen als bedankje voor de lessen. Altijd fijn om te weten dat mensen het waarderen.

Op donderdag 15 mei ben ik met mijn klasgenoot Ampika uit Thailand naar Wenen geweest in verband met een internationale seminar over vergrijzing. In een klein gezelschap, circa twintig mensen, luisteren we naar een Zwitserse professor die een presentatie geeft over conflicten tussen klassen en generaties. Voor zowel Ampika als mij is dit een nieuwe, maar waardevolle ervaring. Na afloop van de presentatie klopt het publiek, dat rondom een houten tafel zit, met de hand op de tafel. Terwijl Ampika en ik in onze handen willen klappen, kijken we elkaar verbaasd aan en schieten bijna in de lach, want blijkbaar is het hier niet de gewoonte om in je handen te klappen maar om op de tafel te kloppen. Een soort bijgeloof om het kwade buiten de deur te houden. Ook weer geleerd. Verder doen we nog wat sightseeing door Wenen, maar helaas regent en stormt het de hele dag.

Onlangs was er in Brno een museum night. Dit houdt in dat bijna alle musea en gallerieën op zaterdag tot middernacht geopend zijn. Er is gratis vervoer door de stad en de entreeprijzen zijn extra laag. Samen met Marko ben ik naar verscheidene musea geweest en vooral het technisch museum is een aanrader. Daar ga je zowaar door een tijdmachine. Van oude naaimachines tot auto’s en van antiek gereedschap tot microscopen. Voor de gelegenheid zijn er die zaterdagavond ook dans- en muziekvoorstellingen.

En last but not least hebben we als vriendenploeg van het eerste jaar een te gekke cottage party georganiseerd. Dankzij de gastvrijheid van de familie van Veronika mogen we een nacht in hun cottage verblijven. Deze is prachtig gelegen in de Tsjechische heuvels en we kunnen er ongestoord muziek draaien en een feestje bouwen. Met zelf meegebrachte slaapzakken lopen we vanuit Tišnov naar de cottage toe, die op ruim een uur loopafstand van het stadje vandaan ligt. Onderweg knuffelen we nog even met een aantal zeer tamme schapen. Het is prachtig weer en nadat we ons een beetje geïnstalleerd hebben, smullen we van twee zelfgebakken taarten. Daarna wordt het al gauw donker en is het tijd voor een kampvuur dat de hele nacht zal branden. We roosteren worstjes en deeg (wat daarna stokbrood wordt) boven het vuur. Na een aantal wijntjes komen we erachter dat je ook heel goed rondom het vuur kunt dansen. Al met al duurt het feestje tot het vroege ochtendlicht. De laatste uurtjes vinden we nog een slaapplek op één van de twee bedden, op een tuinstoel, in de berging, op de grond of waar dan ook. Het was letterlijk from sunset to sunrise. Na onze roes een beetje te hebben uitgeslapen, helpen we Veronika om alles op te ruimen en schoon te maken. Dan is het voor sommigen helaas ook tijd om afscheid te nemen, aangezien de één naar India gaat, de ander naar Thailand, weer een ander naar Engeland, etc. In de komende tijd vinden de meesten van ons hun weg terug naar huis, maar een aantal daarvan zullen zich in september weer herenigen (ik ook!).

Nou dat was geloof ik wel een heel vrolijk verslag. Dan zal ik me nu weer even op Max Weber en zijn vriendjes storten. Oant sjen yn Fryslân!