Dober dan!

Ik heb inmiddels deken nummer drie gekocht, omdat ik het nog steeds koud had ’s nachts. Gelukkig heb ik het nu eindelijk warm! Een groot deel van de studenten is na de Welcome Weeks ziek en ik ben blij dat ik het goed doorstaan heb. Nu kan het echte Erasmus leven beginnen!
De week begint alweer intensief met de voorbereidingen voor de International Days, welke zullen worden gehouden van dinsdag 23 t/m donderdag 25 oktober. Op dinsdag dienen we, net als bij het international dinner, een eigen stand te beheren om je thuisland te presenteren. Ik ben de enige Nederlander die hieraan meedoet en daarom mag ik mijn stand delen met Finland. Dit land wordt namelijk ook zwak vertegenwoordigd. Ik zal proberen om nog wat restjes Hollandse lekkernijen en andere prullaria bij elkaar te scharrelen. Één van de docenten heeft ons verteld dat er ook Sloveense media aanwezig zullen zijn, dus ik zal me goed voorbereiden. Dit jaar is het thema Brazil en we kunnen genieten van een Braziliaanse performance. Daarna is het aan de studenten in de zogeheten show ‘Europe’s got talent’. Samen met een aantal andere studenten krijg ik drie minuten de tijd om zowel Finland als Nederland te vertegenwoordigen. De bedoeling is dat we starten met een korte intro van Lordi met het nummer Hardrock Hallelujah. Deze Finse band heeft met dit nummer het Eurosongfestival een aantal jaren geleden gewonnen. Vervolgens dansen we een stukje Hakke Tone en tenslotte de Finse dans Letkajenkka. Meer info en foto’s volgen!

Ook doe ik deze week een presentatie over het Nederlandse rechtssysteem. Het gaat goed en ik heb mijn eerste plusje binnen. Het valt me op dat andere landen soms ellenlange zinnen in hun powerpoint presentatie stoppen en dat het Spaanse Engels erg moeilijk verstaanbaar is. We komen tot de conclusie dat het rechtssysteem in de Europese landen vrijwel gelijk aan elkaar is.

Donderdag 18 oktober ga ik naar de kapper om de hoek. Ik heb een afspraak om 10.00 uur en ik loop de zaak weer uit als het bijna 12.00 uur is. Eerst zijn er twee kapsters, maar na verloop van tijd is er nog maar één en ze heeft het razend druk. De kapster spreekt helaas geen Engels, maar ‘only cutting, please’ begrijpt ze. Als ik na een uur eindelijk in de stoel zit, vraagt ze: straighten? Ik neem aan dat ze hiermee bedoelt dat ze het recht wil knippen, dus knik ik maar. Ze leeft zich echter uit met de steil tang en nu pas snap ik dat ze mijn haar steil wil maken. Dag krullen! Ik moet zeggen dat de kapster heel kundig is, want terwijl ze met mijn haar bezig is, is ze non-stop aan het kletsen met een paar andere klanten. Nou ja, ik heb er weer een ervaring bij. ’s Middags ontmoet ik Jessica in een café waar we een heerlijke taartpunt verorberen en ondertussen bespreken we onze ‘wishlist’. Tijdens de vrije weekenden willen we namelijk veel gaan reizen en dingen ondernemen om onze Erasmus tijd zo goed mogelijk te benutten. Ljubljana, Triëst, Zagreb, Wenen, Bratislava, Brno… Het staat allemaal op de lijst en wie weet kunnen we het realiseren.

Vrijdag is een stralende dag: zonnig en aangenaam warm. Om 11.00 uur sta ik voor het lokaal klaar waar ik denk een afspraak te hebben met de coördinator van de International Days, maar dat gaat niet door. Pas anderhalf uur later heb ik weer een college en om de tijd te overbruggen ga ik naar de bibliotheek om een boek terug te brengen. Ik besluit me maar even lekker neer te geven in de openbare leesruimte. Naast mij zit een vrouw en ze vraagt me iets in het Sloveens. Ik begrijp het natuurlijk niet, maar ze gaat al snel over in het Engels. Ze vertelt me dat ze zich ergert aan de schoonmaaksters die luidruchtig aan het werk zijn. In de leesruimte hoort het stil te zijn, vindt ze. De vrouw, genaamd Silva, begint op zacht volume echter een heel gesprek met mij. Ze is erg geïnteresseerd in waar ik vandaan kom en wat ik van Slovenië vind. Een aantal jaren geleden heeft Silva haar studie aan de Faculty of Economics and Business afgerond en ze kent enkele docenten waar ik nu les van heb. Ze biedt me aan om wat te drinken en we babbelen gezellig verder. Silva’s dochter wil graag een tijdje in Duitsland studeren. Even later moet Silva ervandoor, maar ze wil op Facebook graag verder met me praten. Ik ben benieuwd! Leuk om een onverwachte conversatie in de bibliotheek te hebben.
Als ik door de stad wandel, staat er bijna op iedere hoek van de straat een muzikant te spelen. Dat is erg gezellig en de terrassen zijn vol met mensen. Het valt me op dat er veel gekookte kastanjes verkocht worden. Wat me ook opvalt, is dat mannen bijna altijd de deur voor vrouwen open doen en netjes vragen of ze misschien een tas/jas of iets dergelijks kunnen dragen. I like!

Op zaterdagavond ga ik samen met Jessica naar de voetbalwedstrijd Maribor – Ljubljana. Het is voor ons allebei de eerste keer om een voetbalwedstrijd live in een stadion te zien en eerlijk gezegd houden we helemaal niet zo van voetbal, maar het gaat om de ‘experience’. Naast het voetbal zien we ook allerlei andere dingen. De hele avond vliegt er namelijk een helikopter boven Maribor en de politie is sterk vertegenwoordigd. Vóór de wedstrijd klinken er continu sirenes en het lijkt alsof de politie met een zoekactie bezig is. Tijdens de wedstrijd is het niet overbodig dat er zoveel beveiliging en politie aanwezig is, want er wordt meerdere keren vuurwerk op het veld gegooid. Gelukkig zitten wij niet in het vak voor supporters, want daar zitten de fanatieke met vuurwerk gewapende fans. Er is slechts één vak gevuld met Ljubljana supporters, maar het gehele vak moet het stadion in de pauze verlaten. Een mannelijke Ljubljana supporter rent tijdens de pauze namelijk het veld op met vuurwerk en de hele achterban van Ljubljana misdraagt zich vervolgens. De politie heeft houwen en keren om het spul buiten te zetten. Als de tweede helft begint en het nog steeds 0-0 staat, is het stadion dus alleen gevuld met Maribor supporters. Ook hier beginnen enkele mensen met vuurwerk te gooien, maar dit loopt gelukkig niet uit de hand. Het is een spannende wedstrijd, want pas in de 88e minuut scoort Maribor. Ik heb nog nooit zo enthousiast naar een voetbalwedstrijd gekeken, maar ik moet zeggen dat het live heel anders is dan op tv. Na afloop van de wedstrijd is de stemming onder de supporters goed en als we naar buiten lopen, gebeurt er verder niets. De Ljubljana supporters zijn nergens te zien en iedereen gaat tevreden huiswaarts. Jessica en ik zijn onder de indruk van wat we allemaal hebben gezien. Het was een spannende avond!