De feestdagen in december

Zaterdag 22 december: vandaag ben ik jarig! Ik loop alweer 21 jaar rond op deze aardbol en dit is de eerste keer dat ik mijn verjaardag in het buitenland en zonder mijn familie vier. Op de vroege ochtend word ik toegezongen door Jessica en haar vriend, die me vervolgens uitnodigen om in het chique City Hotel een ontbijtje te eten. Daar zijn we zo ongeveer de enige gasten. De broodjes, gebakken ei en het verse fruit smaken zeer goed! Daarna wandelen we nog een eind met hun hond door het stadspark om elkaar vervolgens fijne feestdagen te wensen. Jessica en haar vriend gaan ’s middags namelijk naar Duitsland toe om daar de kerst en oud & nieuw door te brengen. Ik spreek later op de dag af met een Poolse die vandaag ook jarig is en met Fanny uit België. We eten een verrukkelijk stukje taart bij de bakker en, nadat ik via de computer nog even met het thuisfront heb gesproken, gaan we nog op stap tot diep in de nacht. Het was een andere verjaardag dan normaal, maar ik kan zeker terugkijken op een geslaagde dag. Ik heb nog nooit zoveel felicitaties gekregen uit alle hoeken van Europa en dat is toch ook wel heel leuk!

Christmas trip to Zagreb
De dag na mijn verjaardag vertrekken Fanny en ik naar de hoofdstad van Kroatië, Zagreb. Wij zijn twee van de weinige Erasmus studenten die de feestdagen niet in eigen land vieren en omdat Maribor momenteel nogal uitgestorven is, hebben we besloten om de kerst in een grotere stad te vieren. Om 12.45 uur zitten we in de trein naar Zidani Most, waar we later moeten overstappen voor de trein naar Zagreb. In Zidani Most, een dorpje met een paar huizen, bergen en een klein station, moeten we echter bijna twee uren wachten. Het is grauw en grijs weer en we hebben de omgeving al gauw bekeken. Gelukkig is het enige stationscafé open en daar drinken we een heerlijke kop warme chocolademelk voor een zacht prijsje. Het is een knus cafétje waar Sloveense (of in ieder geval Slavische) muziek gedraaid wordt. Er zit een drietal mannen met een pilsje aan de bar die daar misschien wel hun wekelijkse ‘zondagmiddag meeting’ heeft. We vragen een velletje papier aan de barvrouw en spenderen onze tijd vervolgens met het doen van een woordspelletje. Zo’n twee uren later arriveert de trein naar Zagreb en dit is de eerste keer dat ik in een trein zit met echte coupés. We rijden een heel stuk langs een rivier en de trein is erg comfortabel. Bij de grensovergang met Kroatië stoppen we twee keer en worden onze ID-kaarten en paspoorten gecontroleerd. Ook stapt een man in een uniform onze coupé binnen en vraagt: ‘have you something to declare?’ Fanny en ik schudden verbaasd ons hoofd. Waarschijnlijk wilde de agent weten of we alcohol, sigaretten of iets dergelijks de grens over wilden smokkelen. Ik geloof dat het zelfs verboden is om producten als melk en kaas mee te nemen. Dit heb ik eens gezien op een bordje toen we de grens per auto wilden oversteken. Circa anderhalf uur later komen we aan in Zagreb waar we eerst de euro omwisselen voor de kuna (1 euro is zo’n 7,50 kuna). Rondom het centraal station staan prachtige, statige gebouwen versierd met mooie kerstverlichting. Er rijden af en aan trams en in het centrum zijn vele kerstmarkten. Ons hostel hebben we vrij snel gevonden en het heeft een prima locatie in het hartje van de stad. Het hostel is afgelopen zomer pas geopend en het ziet er allemaal nieuw en netjes uit. We slapen in een gemengde kamer en delen de badkamer met tien personen. De eerste nacht is de kamer vol, maar daarna is het rustiger en levert dit geen problemen op. Onze kamergenoten van de eerste nacht komen helemaal uit Brazilië en studeren een jaar in Duitsland. Tijdens de kerstvakantie reizen ze door Europa. Dan zijn Fanny en ik relatief nog dichtbij huis! We eten die avond een pizza en struinen nog wat rond over de kerstmarkt. Op het centrale plein is een groot podium waar een mannenkoor Spaanse liedjes zingt. Sommige oudere stellen beginnen te stijldansen en er heerst een gezellige sfeer. We sluiten de dag af met een beker glühwein in een tent met livemuziek. Als we ’s nachts in bed liggen, ontdekken we dat de Brazilianen behoorlijk luid snurken. Het is alsof we in een stal met varkens slapen!

De volgende ochtend worden we gewekt door vrolijke kerstmuziek uit de binnenstad. We kopen een broodje bij de bakker om de hoek en gaan vervolgens de stad verkennen. We bekijken een grote kathedraal waar mensen in de rij staan om vergiffenis te vragen voor hun zonden in het afgelopen jaar. Voor de kathedraal loopt een vrouw rond met haar baby op de arm. Ze bedelt om geld voor een operatie voor haar baby. Ze doet dat op een tactische plek en vlak voor kerstmis zijn mensen misschien wat vrijgeviger. We hopen maar dat ook mensen als deze vrouw een fijne kerst hebben.
De zon schijnt en het is vandaag eigenlijk best warm. Op een gegeven moment komen we een cameraman met een journaliste tegen die ons aanhouden. De vrouw vraagt ons waar we vandaan komen en waarom we de kerst in Zagreb doorbrengen. Ook vraagt ze wat we van deze stad vinden en natuurlijk spreken wij vol lof! Dus wie weet, misschien komen we ook nog op de Kroatische tv! Na een lange stadswandeling en vele foto’s gemaakt te hebben, belanden we op een bankje in de zon met een goed uitzicht op het station en diverse andere gebouwen. Hier houden we een siësta. Later op de middag kopen we een ticket voor de tram en bezoeken we een grote begraafplaats. Dit is in een buitenwijk van Zagreb en de graven zijn enorm groot. Waarschijnlijk liggen hier belangrijke mensen begraven, aangezien de gedenkstenen meters breed en hoog zijn. Als we terug zijn in het centrum, proberen we een leuk restaurantje te vinden, maar helaas is bijna alles gesloten. Het is kerstavond en dat betekent dat alleen een aantal dure restaurants geopend zijn. Zelfs de McDonald’s is gesloten, maar gelukkig is ons pizzarestaurant van gisteravond wel open. Dan gaan we daar maar weer naartoe. We willen allebei wel iets anders eten dan een pizza en één van de weinige mogelijkheden is een broodje cheeseburger met Franse frietjes. Niet een echt kerstdiner, maar ach het smaakt wel goed. Daarna drinken we een heerlijke warme glühwein en zingen we vrolijk mee met Mariah Carey en Wham! Hierna gaan we naar een populaire nachtclub waar doorgaans veel Erasmus studenten komen. We delen een grote cocktail en wensen elkaar om 12 uur ’s nachts een fijne kerst toe. We dansen nog wat en gaan dan terug naar ons hostel waar ook een feestje is. Er is hier helaas niet zoveel ruimte om te dansen en er wordt binnen veel gerookt. Na een tijdje besluiten we maar naar bed te gaan.

Eerste kerstdag! Na de hele ochtend op bed te hebben gelegen, kopen we een zoet ontbijtje op de kerstmarkt: fritule. Dit zijn kleine oliebollen die je met Nutella pasta of suiker kunt eten. Doordat ze kleiner zijn, zijn ze krokanter dan de Nederlandse oliebollen. Vervolgens gaan we naar het station om te vragen hoe laat de trein morgen precies vertrekt naar Maribor en of het noodzakelijk is om een stoel te reserveren. Dit laatste blijkt niet nodig te zijn en om 12.30 uur kunnen we morgen weggaan uit Zagreb. Vanmiddag gaan we naar het Maksimir park dat per tram circa 15 minuten van de binnenstad verwijderd is. We reizen vandaag illegaal met de tram, want de kiosken waar we normaal gesproken een kaartje kunnen kopen, zijn gesloten. Misschien is het tijdens de kerstdagen ook wel gratis om van de tram gebruik te maken, dat weten we niet. We worden in ieder geval niet gecontroleerd. Tegenover het Maksimir park staat het voetbalstadion van de Kroatische club Dinamo. Even een paar foto’s maken en dan op naar het park. Het waait vandaag verschrikkelijk hard en de bladeren van de bomen vliegen ons om de oren. Het park is behoorlijk groot. Daarnaast is de dierentuin die nog ruim een uur geopend is. We kopen een kaartje (zo’n € 4) en bewonderen de leeuwen, struisvogels, alpaca’s, stokstaartjes, exotische vogels, slangen, tarantula’s, etc. De dierentuin heeft meer diersoorten dan wij verwacht hadden en vergeleken met een dierentuin in Nederland is de entreeprijs helemaal niet hoog. We moeten nog bijna rennen om op tijd de uitgang te vinden, want het is al gauw 16.00 uur. Het is vroeg donker en we gaan terug naar het hostel om daar een warme douche te nemen en ons voor te bereiden op waar we vanavond eens zullen eten. Op eerste kerstdag is de keuze uiteraard niet reuze, maar we hebben geen zin om weer naar het pizzarestaurant te gaan. Gelukkig vinden we een hotel waar we voor niet al te veel geld toch een heerlijke pasta kunnen eten. Daarna trakteren we onszelf nog op een gebakje in een café, het is tenslotte kerstmis. De laatste avond in Zagreb sluiten we weer af met een beker glühwein in de tent waar ze goede livemuziek spelen. De perfecte manier om je dag mee af te sluiten!

Tweede kerstdag starten we met een glas verse jus d’orange en (alweer, maar ja het is nog steeds kerst) een overheerlijke taartpunt. Dan nog even de kerstmarkt over en daarna gaan we weer op naar Slovenië. Ditmaal hoeven we geen uren in Zidani Most te wachten, we moeten daarentegen rennen om de trein naar Maribor te halen. Gelukkig halen we deze net op tijd. We zitten nu wel in een stoptrein en het duurt langer dan verwacht voordat we in Maribor aankomen. Als we er dan eindelijk zijn, regent het helaas. Geen witte kerst dus, maar toch kan ik terugkijken op een paar prettige dagen. Fanny kan inmiddels tot tien tellen in het Nederlands en ze kan het woordje ‘geweldig’ zeggen. Hebben we ook nog iets leerzaams gedaan deze trip.

Op donderdag 27 december struikel ik bijna over een pakketje als ik de deur uit wil gaan. Blij verrast maak ik het open. Ik ben zo ongeveer een kwartier bezig om alle tape, de vuilniszak en de doos te verwijderen, maar dat maakt het natuurlijk extra spannend. Er zit een luxe doucheset in, vlaggetjes met daarop Happy New Year! en feestslingers. Mijn kamer ziet er inmiddels een stuk vrolijker uit en ik was aangenaam verrast door het pakketje. Super bedankt Marijke en Bernie!! Verder wil ik iedereen ook graag bedanken voor de kerstkaartjes uit Nederland, felicitaties en berichtjes op facebook, hyves of welk kanaal dan ook maar. Daar word ik blij van!

Vrijdagavond begint het evenement New Year Countdown. Dit wordt georganiseerd door AEGEE (een Europese studentenorganisatie) en ESN Maribor. Tijdens dit evenement, dat tot 1 januari 2013 duurt, komen er zo’n 400 jonge mensen uit heel Europa naar Maribor toe om de stad als European Capital of Culture af te sluiten en 2013 als European Capital of Youth in te luiden. Dat betekent overdag activiteiten en vier avonden feest. Samen met twee andere Erasmus studenten bezoek ik de feestjes en één dag met activiteiten. Vrijdagavond wordt het evenement geopend met een international dinner. Dit is vergelijkbaar met het international dinner tijdens de Welcome Weeks, waarbij ieder land een standje heeft met etenswaren en drankjes. De sfeer is uitstekend en ik ontmoet veel nieuwe mensen waaronder twee Nederlanders. Het is heel gek om weer in mijn eigen taal te moeten spreken en eigenlijk gaat mijn voorkeur uit naar Engels. Natuurlijk is het leuk om landgenoten te ontmoeten, maar ik hecht momenteel meer waarde aan de internationale contacten. Behalve eten en drinken zien we nog een optreden van een Sloveense volksdansgroep en er wordt uiteraard gefeest tot in de kleine uurtjes.

Op zaterdagmiddag heb ik een afspraak met Silva, de Sloveense vrouw die ik afgelopen oktober in de bibliotheek heb ontmoet. Ik word bij haar thuis uitgenodigd en natuurlijk vind ik het leuk om eens in een Sloveense woonkamer te zitten. Ze woont in een appartement op de bovenste etage in een buitenwijk van Maribor. Zodra ik binnenkom, krijg ik een paar pantoffels toegeschoven en geniet ik van het uitzicht op de rivier en de bergen. Het is een klein appartement en Silva vertelt me dat het er in de zomer bloedheet is. De zon schijnt er dan namelijk de hele dag in en de zonwering is hard aan vervanging toe. Ik krijg gelijk een kop thee aangeboden en een heerlijke zelfgebakken taartpunt. De 18-jarige dochter van Silva komt er ook gezellig bij zitten en we praten een aantal uren over de corruptie in Slovenië, de werkloosheid en verschillen tussen Nederland en Slovenië. Het is mij duidelijk geworden dat de corruptie een probleem is dat veel mensen hoog zit en dat tegelijkertijd moeilijk te bestrijden is. Alles draait om de juiste connecties om succesvol te zijn. Veel bedrijven zijn in handen van de overheid en lokale burgemeesters hebben bijvoorbeeld een groot aandeel in supermarkten en andere winkelketens. Voor opleidingen waar een beperkt aantal studenten kunnen worden toegelaten, krijgen studenten met een goed netwerk voorrang boven de studenten met de beste resultaten. Silva is werkzoekende en ergert zich soms bont en blauw aan de manier waarop bedrijven met sollicitanten omgaan. Na het versturen van een brief komt er zelden een ontvangstbevestiging en een reactie na vier maanden is geen uitzondering. Als er dan toch een sollicitatiegesprek uitrolt, voel je je als sollicitant doorgaans minderwaardig. Werkgevers doen zich soms voor alsof zij tot een hogere rangorde behoren en geven je het gevoel dat je als werkzoekende met een goed CV echt niet moet denken dat je zomaar een baan kunt krijgen op het niveau van je opleiding. Silva, maar ook andere Sloveense jongeren die ik heb gesproken, willen daarom graag in Oostenrijk werken. Daar zijn de arbeidsvoorwaarden beter, de salarissen hoger en word je gelijkwaardig behandeld. Zo nu en dan snauwt Silva iets in het Sloveens tegen haar dochter, die vervolgens gauw een woord in het woordenboek opzoekt, iets te drinken pakt of iets anders doet. Het klinkt niet zo vriendelijk, maar haar dochter houdt een glimlach op haar gezicht dus het zal wel wat meevallen (hoop ik). Tevens vraag ik nog even naar de reden waarom de kinderen op de basisschool in Maribor geen schoenen mogen dragen en dat is inderdaad vanwege hygiëne. Aan het einde van de middag stap ik bij Silva en haar dochter in de auto. In haar oude autootje racet ze naar winkelcentrum Europark, waar we beide boodschappen doen en vervolgens afscheid nemen.
’s Avonds ga ik naar Fanny toe en luisteren we muziek op haar kamer om alvast in de partymood te komen. De elektriciteit valt een aantal keren uit, maar dat gebeurt volgens Fanny bijna dagelijks. Tot mijn verbazing zie ik op haar computer Twarres met Wêr Bisto staan. Fanny weet niet dat dit een Fries liedje is, maar blijkbaar scoorde het nummer ook goed in (Franstalig) België.

Na de karaokeparty van gisteravond verzamelen we om 10.30 uur bij de bushalte om hoog in de bergen een aantal spelletjes in de sneeuw te doen. Hoewel het in Maribor koud en mistig is, schijnt de zon in de bergen. Hier wordt ook geskied en het geeft me echt een beetje het wintersportgevoel. We doen een paar ren- en dansspelletjes in de sneeuw en ook een spel waarbij we zo snel mogelijk iets op moeten eten of iets geks moeten doen. Aan mij is het de taak om zo snel als ik kan een sinaasappel op te eten. De Italiaanse vrouw die voor mij zit, heeft de sinaasappel met haar handen geschild en ik moet hem vervolgens opeten. Het sap druipt me over de kin en ik heb absoluut geen plek meer vrij in mijn mond. Daar komt bij dat wanneer mensen om je heen staan en roepen ‘come on, eat, eat, eat!’ niet echt helpt. Nou ja, ook eens gedaan. ’s Avonds hebben we een UV-party waarbij iedereen een wit shirt draagt. Ik kom thuis met een geschminkt gezicht en een t-shirt waarop staat: ‘I’m free!’. Het was een leuke avond.

Op 31 december hebben we dan de laatste en langste feestnacht. Na een diner in een restaurantje toasten we vier keer met champagne op het nieuwe jaar voor de verschillende tijdzones in de wereld. Om middernacht wordt er prachtig siervuurwerk afgestoken en er is livemuziek in het centrum van de stad. Al met al kan ik zeggen dat ik een fantastisch weekend heb gehad waarin ik mensen heb leren kennen uit Engeland, Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Oekraïne, Rusland, etc. Ik hoop dat het jaar 2013 iedereen veel geluk, gezondheid en liefde mag geven!