Sneeuw, griesmeelpannenkoeken en bezoek uit NL!

Als ik begin januari bij de familie Šmirmaul aanklop om de huur voor deze maand te betalen, word ik uitgenodigd om een glaasje rode wijn te drinken. Daar ben ik natuurlijk wel voor in. De wijn komt uit Koper, een stadje aan de Adriatische Zee. Ik praat met Eva, die ongeveer dezelfde leeftijd heeft als ik, gezellig bij over de kerst, oud & nieuw, de politieke ontwikkelingen in Slovenië, etc. Tevens krijg ik nog een doosje met Italiaanse bonbons als nieuwjaarsgeschenk van de familie.

De maand januari is wat betreft mijn studie een rustige maand. Vóór de kerst had ik namelijk de meeste vakken al afgesloten. Ik moet alleen nog een paper voor business law maken over arbitrage in Nederland en de eindtoets voor Duits doen. Verder komen er steeds meer Erasmus studenten terug uit hun thuisland en dat betekent dat er ook weer volop feestjes en andere activiteiten zijn. Zo organiseren we een aantal keren een filmavondje, gaan we samen eten koken of bowlen. Dit laatste hebben we met een groepje meiden gedaan waaronder mijn Sloveense buurvrouw Eva. Zij wil graag eens een aantal buitenlandse studenten ontmoeten en dit is een mooie gelegenheid. Eva rijdt ons met de auto naar het bowlingcentrum en daar vermaken we ons zo’n twee uurtjes met de ballen en de kegels. Het is een gezellige avond en het klikt goed tussen iedereen.

Net als in Nederland is de winter in Slovenië ook weer terug gekomen. Sinds half januari heeft het flink gesneeuwd en de omgeving ziet er momenteel uit als een wintersportoord. In de bergen kan weer geskied worden en gelukkig zijn de wegen en voetpaden goed begaanbaar.

Afgelopen vrijdag ben ik erachter gekomen waarom mijn zelfgemaakte pannenkoeken altijd zo bleek blijven en niet als een traditionele pannenkoek smaken. Met de ingrediënten die ik altijd gebruik, ga ik naar Jessica toe om daar pannenkoeken à la Marianne te maken. Jessica is erg benieuwd wat ik verkeerd doe en ze kijkt geamuseerd naar de boodschappen die ik heb meegenomen. Het pak meel wordt grondig bestudeerd en Jessica haalt haar vriend Ole erbij om te beoordelen wat dit eigenlijk is. We komen al gauw tot de conclusie dat ik geen pannenkoekenmeel/bloem gebruik, maar griesmeel! Voor de zekerheid vragen we hun Sloveense huisgenoot naar de naam van dit product en dat blijkt inderdaad te kloppen. Dus dat is waarom mijn pannenkoeken er altijd zo vreemd uitzien… Zelf vind ik het inmiddels geen probleem om griesmeelpannenkoeken te eten, maar ik zou ze een ander toch niet voorschotelen. We mogen het originele pannenkoekenmeel van de Sloveense huisgenoot gebruiken, zodat we toch nog normale pannenkoeken eten. Ik weet nu in ieder geval dat het woordje ‘moka’ meel betekent.

Op zaterdag 19 januari verwacht ik bezoek uit Nederland! Mijn vader komt me een aantal dagen in Maribor bezoeken. Helaas kan mijn moeder niet komen, aangezien de gezondheid van mijn beppe momenteel niet zo goed is. Mijn vader neemt een grote koffer mee waarin mijn skikleding zit en zodat hij een deel van mijn bagage alvast mee terug kan nemen naar Nederland. Hij maakt dezelfde reis als ik en rond 17.00 uur zal hij op het treinstation in Maribor aankomen. Om 14.00 uur krijg ik echter een sms’je dat hij er over een uur al kan zijn. Op dat moment sta ik nog met Fanny in de supermarkt, moet ik mijn was nog ophalen en me vervolgens haasten om op tijd op het station te zijn. En ja hoor, na zo’n vier maanden zie ik mijn vader met een grote gele koffer op het station staan. Het is leuk om elkaar weer te zien en ik ben er snel weer aan gewend om Nederlands te spreken. We gaan eerst naar het hotel toe om in te checken en de bagage een plekje te geven. Mijn vader logeert in een mooi hotel in het centrum van de stad. Hij heeft sinds de vroege ochtend niets meer gegeten, doordat de bus- en treinverbindingen elkaar snel opvolgden. We zoeken daarom eerst een Ierse pub op om iets warms te drinken en een tosti te eten. Daarna wordt het al gauw schemerig en we wandelen wat door het oude centrum. Later gaan we naar een Mexicaans restaurant toe waar we van een paar heerlijke tortilla’s smullen. Mijn vader bestelt uiteraard een maaltijd van de normale menukaart. Ik krijg daarentegen het studentenmenu met als extra een soep, salade en een dessert voor een derde van de prijs wat mijn vader voor één gang betaalt. Ach ja, het verschil moet er zijn. Na het eten gaat mijn vader terug naar het hotel om wat slaap in te halen. Ik bereid me voor op een avondje stappen.

Op zondag komt mijn vader me bezoeken in mijn kamer, zo’n twee kilometer buiten de stad. Hij vindt het erg leuk om mijn huisje eens met eigen ogen te zien en hij vindt dat ik hier een mooi plekje heb. We verkennen de wijk een beetje en ik laat mijn vader de supermarkt om de hoek zien waar ik meestal mijn boodschappen doe. Ook maken we nog een korte filmopname, zodat het thuisfront mijn leefomgeving ook nog eens op tv kan zien. We bekijken de twee faculteitsgebouwen waar ik colleges heb en we lopen door het stadspark. Na afloop hebben we een late lunch in een Chinees restaurant waar mijn vader iets bestelt waarvan wij niet wisten dat dat Chinees eten is. Het ziet eruit als kleine oliebolletjes gevuld met varkensvlees. Het smaakt echter prima en met een volle buik verlaten we het restaurant. ’s Avonds krijg ik nog een Portugees op bezoek die ik zal leren hoe je Nederlandse pannenkoeken bakt. En deze keer zonder griesmeel…

Maandagochtend komt mijn vader weer naar mijn kamer toe en ditmaal lopen we wat verder de wijk in en ook ik ontdek plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het valt ons op hoeveel contrasten er eigenlijk zijn wat betreft nieuwe, luxe huizen en oude, vervallen gebouwen. Later op de dag gaan we naar winkelcentrum Europark waar we een Wiener schnitzel met gebakken aardappeltjes eten. We slenteren wat langs de winkels en we drinken nog wat in één van de cafétjes. ’s Avonds skypen we nog met mijn moeder en mijn broer. Grappig dat de ene helft van ons gezin in Boazum is en de andere helft in Maribor. Later op de avond bak ik nog een paar pannenkoeken van de restanten van het beslag van gisteravond.

Op dinsdagmiddag spreek ik met mijn vader om 13.00 uur in het hotel af, waarna we de stad ingaan om een Italiaanse pasta te eten. Na de lunch spreken we met Jessica af om gezamenlijk naar The Old Vine House te gaan. Dit is een klein museum over het maken van wijn en aan de muur van het pand siert de oudste wijnrank ter wereld. Hier groeien al meer dan 400 jaar druiven aan voor de bereiding van wijn. Natuurlijk proeven we zelf ook een glaasje glühwein en dit smaakt zeer goed. Jessica gaat hierna weer terug naar haar kamer en ik loop samen met mijn vader de wijk Lent in. Na een behoorlijke wandeling gaan we terug naar het hotel waar ik nog even aan de studie ga (morgen heb ik de eindtoets van Duits) en mijn vader leest een boek. Nadat onze benen zijn uitgerust, gaan we nog even de stad in om een burek te eten. Dit is een soort broodje van bladerdeeg met een warme kaasvulling. Daarna gaan we allebei een kant uit om op tijd het bed in te duiken.

De volgende dag gaat om 7.15 uur de wekker al. Ik sta niet zo vaak meer vroeg op en ik moet eerlijk zeggen dat dit me best zwaar valt. Maar goed, ooit zal ik weer eens aan het ‘echte’ leven moeten wennen. Om 9.00 uur maak ik als enige student de eindtoets van Duits in het kantoor van de docente. Binnen een half uur ben ik klaar en ik word verzocht om buiten even te wachten, zodat de lerares mijn toets kan nakijken. Als ik weer binnen mag komen, word ik blij verrast met het eindresultaat van een 8. We bespreken de toets nog even en daaruit blijkt dat ik voornamelijk de fout in ga met de naamvallen. Ik ben in ieder geval blij dat ik de toets gehaald heb en ik bedank de docente voor haar lessen. Vervolgens ga ik naar mijn vader toe waar ik even op het luxe bed kan chillen en na vier maanden weer eens MTV kan kijken. Rond 12.00 uur gaan we naar de McDonald’s voor een powerlunch, want daarna gaan we de bergen in. Vanaf de pyramide heb je een mooi uitzicht over de stad en de bergen, maar helaas is het weer de laatste dagen erg bewolkt. We zien dus eigenlijk helemaal niets, behalve de ruïnen van een oud kasteel dat vroeger op de berg heeft gestaan. Verder is het heerlijk om op snowboots in de bergen te wandelen en de frisse lucht in te ademen. Sneller dan verwacht zijn we alweer beneden en we besluiten om de wijk Tabor aan de andere kant van de rivier in te gaan. Het grootste deel van Maribor is aan deze kant van de Drava met grote sportcentra, winkeltjes, woonwijken en een winkelcentrum zoals Europark. We drinken nog iets warms in een café en om 18.00 uur spreken we met Fanny af in Europark om samen een pizza te eten. Mijn vader heeft nu ook een beeld van een aantal studenten waarmee ik veel omga. Na de pizza gaan we naar mijn kamer om alvast mijn terugvlucht te boeken. Op donderdag 7 februari zal ik weer op Nederlandse bodem staan. Iets waarnaar ik zowel uitkijk als tegenop zie. De laatste twee weken zal ik in ieder geval nog flink van mijn Erasmus leventje genieten. Tegen 23.00 uur loop ik met mijn vader terug naar zijn hotel en ik ga vervolgens door naar de discotheek voor de allerlaatste officiële Erasmus party.

Donderdagochtend tref ik mijn vader om 11.00 uur in het hotel. We lopen door de natte sneeuw naar het treinstation om een kaartje naar Ljubljana te kopen, want vandaag gaat mijn vader weer terug naar Nederland. De trein vertrekt om 12.45 uur, dus we hebben nog even tijd om een burek bij de plaatselijke bakker te eten, wat rond te lopen en rustig met de bagage naar het station te gaan. Over twee weken zal ik mijn vader en ook de rest van de familie en vrienden weer zien, dus dat duurt niet zo lang meer. Ik zwaai mijn vader uit en kijk de trein na die langzaam verdwijnt in het Sloveense winterlandschap.