Sporten, feesten en dagtripjes

In het weekend van 26 en 27 januari wordt er in het skigebied Pohorje, wat bij Maribor hoort, de world cup slalom skiën voor vrouwen gehouden. Het heeft de afgelopen week nog flink gesneeuwd en het is zowel op zaterdag als op zondag stralend weer. Al vroeg op de zaterdagochtend ga ik met een Poolse en een Duitse op pad. Er rijden constant bussen vanuit het centrum van Maribor naar het gebergte en niemand hoeft een kaartje te kopen. De bussen zijn echter propvol en we worden nog net niet door de deuren geplet. De busreis duurt langer dan normaal, want er zijn veel auto’s en bussen onderweg naar het skigebeuren. Eenmaal boven aangekomen zien we een massa mensen naar de tribune en de zijlijnen lopen en speelt er een rockband op de vroege, zonnige ochtend. Voor € 4 per persoon hebben we eerder deze week kaartjes gekocht voor staanplaatsen aan de zijkant van de piste. Beneden, waar de skiërs eindigen, is het zo vol met mensen dat we besluiten om halverwege de piste te gaan staan. Om 10.15 uur start de eerste ronde waaraan zo’n zestig skiërs meedoen. Hoewel de skiërs elkaar vrij vlot opvolgen, duurt het uren voordat alle skiërs hun giant slalom gedaan hebben. Op de plek waar wij staan, hebben we helaas geen geweldig zicht. De skiërs roetsjen razendsnel voorbij en door de reclameborden en hekken kunnen we niet zien hoe ze naar beneden gaan. Ook staan we in de schaduw, waardoor het toch wel koud is. Na een tijdje gaan we naar beneden om iets warms te drinken en we ontmoeten een paar andere Erasmus studenten. Om 13.15 uur start de second run waaraan de beste skiërs van vanochtend deelnemen. Duidelijk is dat de Sloveense skiër Tina Maze favoriet is. Om ons heen staan fanatieke Slovenen met vlaggetjes, toeters en geschminkte gezichten. De second run is spannender en korter en gelukkig kunnen we onderaan de piste een staanplaats in de zon bemachtigen. Nu hebben we ook zicht op de gegevens van de skiërs en de tijd die ze neerzetten. Er zijn geen Nederlandse skiërs en daarom ben ik uiteraard voor Slovenië. Als Tina Maze aan de beurt is, wordt er enthousiast getoeterd, met vlaggetjes gezwaaid en vuurwerk afgestoken. De Sloveense behaalt de tweede plaats in de second run. De eerste plaats is voor een Amerikaanse en de derde voor een Oostenrijkse. Na afloop lopen we naar een buitenwijk van Maribor, aangezien het heel lang duurt voordat we in de bus kunnen. Beneden bellen we een taxi die ons naar het centrum van de stad brengt.

De volgende dag ga ik niet naar de Pohorje, maar kijk ik de second run slalom skiën met Sarah uit Duitsland live op tv in een kroeg in Maribor. Vandaag skiën de vrouwen de normale slalom waarbij ze meer bochten moeten maken dan bij de giant slalom. Als laatste is Tina Maze aan de beurt en Sarah en ik kijken vol spanning toe hoe ze het er vanaf brengt. Ze doet het ongelooflijk goed en zet als laatste deelnemer de beste tijd neer. Gisteren tweede en vandaag dus de eerste plaats!
’s Avonds ga ik nog met een aantal mensen biljarten en tafelvoetballen.

Verder heb ik het druk met allerlei sociale activiteiten. Zo ga ik met twee Duitse meiden naar de bioscoop om de nieuwe western film van Tarantino ‘Django’ te kijken. Dit is een bijna 3 uur durende film met de nodige hoeveelheid bloed, maar het is weer eens iets anders dan romantische komedies en drama. Rond 22.00 uur gaan we nog maar eens eten met een Sloveens wijntje erbij.

Op dinsdagavond heb ik een afscheidsfeestje van mijn mentor Tamara. Zij gaat vrijdag naar Denemarken toe om daar een semester als Erasmus student te studeren. Het is een meidenavond en dit keer ben ik de enige buitenlandse in het gezelschap. De Sloveense vriendinnen van Tamara zijn heel sociaal en er wordt dan ook veel in het Engels gesproken. We spenderen de nacht in de Latinoclub Fuego en om een uur of 4 beland ik met de anderen in een appartement van één van de Sloveense meiden. Een aantal meiden heeft trek in eten en de Sloveense die in het appartementje woont, heeft nog een flinke pan met soep staan. Zelf heb ik niet zo’n zin in soep, maar het is een gezellige afsluiting van de avond/nacht.

Ook op woensdagavond staat er weer een party op het programma. Eerst ga ik met een groepje Erasmus studenten naar één van de student dormitories. Voordat we naar binnen kunnen, wil de man van de beveiliging weten wat we willen doen. Als we zeggen dat we graag even naar de wc willen gaan en daarna nog iets willen eten op de kamer van één van de studenten, is dat goed. Even later komt de beveiliger nog even checken of we geen alcohol drinken of lawaai maken. Hierna gaan we in een wit t-shirt naar de discotheek voor een graffiti party. Ook dit wordt een lange nacht, maar ik heb er wel een volledig beklad t-shirt aan over gehouden met fijne herinneringen.

Aan het begin van de donderdagmiddag willen we de beroemde wijnkelders van Maribor bezoeken, maar de gids is ziek en het kan dus niet doorgaan. Het is prachtig mooi weer en in de zon is het zelfs warm. Na de lunch besluiten we een coupe ijs te eten. Heerlijk!

Op vrijdag ga ik met Jessica en haar hond een dagje naar Graz in Oostenrijk. Het is ongeveer een uurtje met de trein vanuit Maribor en dit keer geen paspoortcontroles bij de grensovergang. We bekijken het centrum van de stad, het kasteel met een goed uitzicht en een park vol met drugsdealers. We eten in een typisch Oostenrijks restaurantje en ik bestel Spätzle (een pasta van bloem en ei met ham en kaas) en het dessert is knödel (een witte bol van deeg met perzikjam en suiker). De hond gedraagt zich zowel in de trein als op stap in Graz voorbeeldig, dus daar hebben we geen problemen mee. We stoppen alleen zo’n vijf keren voor een hondenpraatje. Na een dagje Graz is het nog geen tijd om te rusten, want om 21.00 uur ga ik nog eens met een Portugees schaatsen. Een vermoeiende dag, maar wel met ontzettend veel plezier!

En uiteraard gaan we nog vrolijk door met feesten, aangezien mijn laatste dagen hier in Maribor zijn aangebroken. Zaterdagavond komt Fanny bij mij eten waarna we later op stap gaan. Na een paar uurtjes slaap is het alweer zondag en staat mijn volgende tripje op het programma. Vanmiddag ga ik met Jessica naar Ptuj, een stadje verderop. Hier is vanmiddag de opening van het carnavalsfeest met een optocht van mensen in gekke kostuums. We gaan er met de trein naartoe en moeten onderweg één keer overstappen. Op een gegeven moment zien we vanuit het raam een plaatsnaambordje van Ptuj met een streep er doorheen staan. Gauw lopen we naar de deur om uit de trein te stappen. Op het moment dat ik wil uitstappen, gaan de deuren dicht en ik kan ze gelukkig nog net op tijd open houden. Naast mij wordt een oudere mevrouw met een koffer bijna tussen de deuren geplet. Jessica, die al buiten staat, schiet ons gauw te hulp. Nog net op tijd staan we buiten, inclusief de mevrouw met haar bagage. We kijken om ons heen en zien een paar huizen, een verlaten station en een groot stuk land om ons heen. De oudere mevrouw roept verschrikt in het Engels: this is not Ptuj! Jessica en ik leggen rustig uit dat we aan de andere kant van de straat een bordje zien staan met Ptuj erop. De mevrouw wijst echter naar de naam van het station en dat is inderdaad geen Ptuj. We realiseren ons dat we een station te vroeg zijn uitgestapt. De huizen om ons heen behoren wel tot Ptuj, maar het stadje zelf is zo’n 3 km verderop. De mevrouw komt uit Australië en nu ze gepensioneerd is, werkt ze als vrijwilligster bij een museum in Slovenië. Ze gaat een aantal dagen Ptuj bezoeken. Met z’n drieën lopen we door de stille straten en omdat de mevrouw ons een beetje beschuldigt van het feit dat we een station te vroeg zijn uitgestapt, dragen Jessica en ik haar bagage. We doen een aantal pogingen tot liften, maar deze zijn niet succesvol. Gelukkig lopen we een mevrouw tegemoet die goed in het Duits met Jessica kan spreken. We leggen de situatie uit en vragen haar of ze misschien het telefoonnummer van een taxi heeft. Ze woont een paar straten verderop en ze vraagt ons om even op haar te wachten. Na een paar minuten stopt er een auto voor onze neus. Het is de Sloveense vrouw die aanbiedt om ons naar Ptuj te rijden. Wat een vriendelijkheid! Blij verrast stappen we in en we worden vlakbij het centrum afgezet. We bedanken de vrouw en lopen dan naar het centrum toe. Volgens de Sloveense vrouw is de carnavalsoptocht rond 16.00 uur afgelopen en dat is het al bijna als we in het centrum aankomen. Toch zien we nog veel verklede mensen als koeien en boeren. De oudere mevrouw gaat naar haar hotel toe en we wensen elkaar een fijne dag toe. Jessica en ik maken foto’s van de carnavalsmensen en van het stadje zelf. We vermaken ons uitstekend en na een aantal uren moeten we alweer op zoek naar het treinstation in Ptuj. Ditmaal willen we graag vanuit Ptuj zelf vertrekken en niet 3 km verderop. In het stationscafé eten we nog een broodje en dan gaan we weer richting Maribor. Ook op de terugweg dienen we één keer over te stappen. Jessica en ik bekijken in de trein rustig de foto’s die we hebben gemaakt totdat we ons realiseren dat de trein al een aantal minuten stil staat. Aan een stel tieners naast ons vragen we op welk station we zijn. Als we beseffen dat we op dit station over moeten stappen, schieten we overeind en rennen we de trein uit. Wat een dag! Achteraf kunnen we er hard om lachen dat zelfs de terugreis bijna fout ging. Als we dan goed en wel in Maribor zijn, gaan we later op de avond nog naar een café toe om te biljarten.

Nu heb ik nog twee volle dagen in Maribor voor me liggen en deze zal ik optimaal benutten. Nog even en dan zit mijn Erasmus erop. Tot ziens in Nederland!