Trip naar Bosnië & Herzegovina en Kroatië
Door: Marianne Feikema
Blijf op de hoogte en volg Marianne
06 November 2012 | Slovenië, Maribor
Donderdag 1 november
Omstreeks 17.30 uur vertrek ik met een internationaal gezelschap naar Sarajevo in Bosnië & Herzegovina! Drie Tsjechen, drie Polen, een Duitse en ik. We huren een busje en één van de Tsjechen is onze chauffeur. Al gauw zijn we bij de Kroatische grens waar onze paspoorten en ID-kaarten maar liefst drie keer gecontroleerd worden. Onderweg zien we niet veel van de omgeving, omdat het donker is. Wel zien we een aantal kerkhoven op de bergen verlicht met honderden kaarsjes. Dit is vanwege Allerheiligen en het lijkt prachtig. Bij de grens met Bosnië & Herzegovina worden onze identiteitsbewijzen nogmaals twee keer gecontroleerd en gelukkig is het geen probleem om met alleen een ID-kaart het land binnen te komen. Hoewel het donker is, valt het direct op dat we niet meer in Kroatië zijn. De wegen zijn iets slechter en langs de weg staan lege, vervallen huizen. Er zijn meer onbewoonde dan bewoonde huizen. Als we bij een tankstation stoppen om even naar de wc te gaan, is ook deze voorziening niet zoals in Kroatië. De wc is slechts een gat in de grond en we besluiten om de hoge nood maar even in te houden. Bij de volgende stop zijn gelukkig normale toiletten. Het is al 1.00 uur geweest als we in Sarajevo aankomen. Het hostel hebben we dankzij de GPS vrij snel gevonden, maar het vinden van een parkeerplaats blijkt lastiger te zijn. We rijden zo’n drie keer door het centrum voordat we een plekje vinden. Als we met onze bagage voor het hostel staan, blijkt er niemand te zijn. Het is een klein en oud gebouwtje en het allergoedkoopste hostel van Sarajevo. We kunnen hier inclusief toeristenbelasting voor € 6,50 per persoon per nacht slapen. De verwachtingen zijn niet al te hoog, maar dat we het hostel in ieder geval binnen kunnen komen zou toch wel fijn zijn. Even verderop is een hotel waar wel iemand achter de receptie aanwezig is. Na ons probleem uitgelegd te hebben, belt de receptionist met de eigenaar van ons hostel. We wachten nog een half uurtje en dan komt er een oude auto aan tuffen met ontelbaar veel deuken. Het is de eigenaar en hij laat ons binnen in zijn rokerige receptie. Hij legt ons uit dat we niet in dit gebouw slapen, maar elders in het centrum van Sarajevo. Hij loopt met ons mee en het blijkt niet zo ver weg te zijn. Er staan een paar kleine huisjes waarvan wij twee kamers hebben. Het is basic, maar wel oké voor twee nachten. Om circa 2.30 uur zijn we dan eindelijk op de juiste bestemming en kunnen we gaan slapen. Minpuntje is dat het ’s nachts erg koud in de kamer is.
Vrijdag 2 november
Na een koude nacht is het aangenaam om buiten rond te lopen, want het is mooi weer. Allereerst gaan we naar een exchange office waar we de euro om kunnen wisselen voor de Bosnische Mark. We ontdekken een goede bakker waar we een heerlijk ontbijtje scoren. Bij het verkennen van de stad zijn er veel dingen die mij opvallen. De straten zijn allemaal zeer smal en in het oude centrum is alles klein. Er zijn geen hoge gebouwen en bekende winkelketens zoals in veel westerse landen, maar kleine hutjes met oosterse artikelen. Winkeltjes met bling-bling sieraden en koperen vaasjes en dergelijke zijn er in overvloed. Erg leuk om te bekijken, maar het aanbod is vrijwel overal gelijk. In de cafétjes wordt veel traditionele muziek gedraaid en daardoor heb ik echt het gevoel dat ik in een ander land ben. Dat is iets wat andere landen wat mij betreft ook wel meer mogen doen. Verder valt het me op dat er veel zwerfhonden en katten rondlopen en dat het verkeer een chaos is. Naast voetgangers, auto’s en honden op de weg rijdt er ook nog zeer frequent een tram. Sarajevo is een multiculturele stad met moslims, joden en christenen. Meerdere keren per dag galmt het zangerige gebed van de Islam door de stad. We bezoeken een traditioneel huis van een Islamitische familie zoals dat er vroeger (en soms ook nu) uitzag. Met name de lage banken en kleurige tapijten zijn herkenbaar voor deze huizen. Tevens gaan we naar één van de vele moskeeën toe om er binnen eens een kijkje te nemen. Uiteraard moeten we onze schoenen uitdoen en vrouwen horen een hoofddoek te dragen. Een oud vrouwtje bindt me liefdevol een doek om het hoofd en zonder te spreken, knielen we keurig op een rijtje neer op het rode tapijt. Een leuke ervaring! Verder lopen we over de brug waar Franz Ferdinand vermoord is en zien we nog vele sporen van de oorlog. Er zijn veel vervallen gebouwen waarvan de kogelschoten nog in de muren gegraveerd zijn. In een restaurantje proberen we diverse gerechten van de Bosnische keuken. Aangezien ik niet zo’n exotische eter ben, kies ik maar het meest algemene gerecht: gehaktballetjes in een crèmesaus met een schep aardappelpuree. De overige gerechten bestaan voor een groot deel uit gegrilld vlees.
’s Avonds in onze kamers komen we erachter hoe we het probleem met de kou kunnen oplossen. We blijken gewoon de stekker van het kacheltje in het stopcontact te moeten doen. Hoe simpel kan het zijn! Misschien had ik dit beter niet in mijn verslag kunnen zetten, maar daar is het nu al te laat voor. Goed, verder geen domme acties!
Zaterdag 3 november
Vandaag rijden we naar Mostar, de vijfde grootste stad in Bosnië Herzegovina. Als we in het centrum zijn en contact hebben gehad met het hostel, worden we door een personeelslid op de fiets naar het hostel gewezen. Er zijn geen fietspaden, dus we rijden gewoon op de weg achter onze fietsende gids aan. Ook dit hostel is in het centrum en het ziet er stukken beter uit dan ons verblijf in Sarajevo. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse en ze verzoekt ons vriendelijk om onze schoenen beneden uit te doen. Het hostel is schoon en doordat iedereen op sokken of slippers loopt, blijft dat ook zo. Het winkelaanbod is eigenlijk gelijk aan dat van Sarajevo en er zijn wel dertig winkeltjes die dezelfde oorbellen verkopen. We beklimmen een toren van de moskee, zodat we een goed uitzicht hebben op de stad. Ook hier zijn veel contrasten tussen voor- en naoorlogse bouw. Het stedelijk gymnasium is bijvoorbeeld een prachtig nieuw gebouw, terwijl er aan de overkant slechts een paar muren staan. Mostar komt daarentegen rustiger en minder multicultureel op mij over.
Zondag 4 november
Vroeg uit de veren! Om 4.30 uur gaat de wekker en het plan is om vandaag de Kroatische kustplaats Split te bezoeken. Het is een eind rijden voordat we terug zijn in Maribor en behalve de hele dag in de auto zitten, is het ook wel leuk om nog iets van Kroatië te zien. Zo’n 8.00 uur arriveren we in het zonnige Split waar de zee ons tegemoet schittert. We wandelen wat door het centrum en relaxen op een bankje op de boulevard. Daarna zetten we de reis toch echt voort naar Maribor en onderweg zijn we nog getuige van een naar verkeersongeval. Op de snelweg in Kroatië rijdt er een auto voor ons die plotseling naar rechts uitschiet en tegen de vangrail knalt. Michal, onze bestuurder, reageert gelukkig snel en kan op tijd naar de pechstrook uitwijken. Daar stoppen we om te kijken hoe het met de verongelukte auto en onze eigen auto is. De verongelukte auto is aan de voorkant helemaal kapot, maar de vier inzittenden mankeren gelukkig niets. Onze auto heeft wonderbaarlijk genoeg geen schade, de onderdelen van de andere auto zijn blijkbaar om ons heen gevlogen. Na dit schrikmoment vervolgen we onze reis rustig en veilig naar Maribor. Het was weer een enerverend weekend!
Omstreeks 17.30 uur vertrek ik met een internationaal gezelschap naar Sarajevo in Bosnië & Herzegovina! Drie Tsjechen, drie Polen, een Duitse en ik. We huren een busje en één van de Tsjechen is onze chauffeur. Al gauw zijn we bij de Kroatische grens waar onze paspoorten en ID-kaarten maar liefst drie keer gecontroleerd worden. Onderweg zien we niet veel van de omgeving, omdat het donker is. Wel zien we een aantal kerkhoven op de bergen verlicht met honderden kaarsjes. Dit is vanwege Allerheiligen en het lijkt prachtig. Bij de grens met Bosnië & Herzegovina worden onze identiteitsbewijzen nogmaals twee keer gecontroleerd en gelukkig is het geen probleem om met alleen een ID-kaart het land binnen te komen. Hoewel het donker is, valt het direct op dat we niet meer in Kroatië zijn. De wegen zijn iets slechter en langs de weg staan lege, vervallen huizen. Er zijn meer onbewoonde dan bewoonde huizen. Als we bij een tankstation stoppen om even naar de wc te gaan, is ook deze voorziening niet zoals in Kroatië. De wc is slechts een gat in de grond en we besluiten om de hoge nood maar even in te houden. Bij de volgende stop zijn gelukkig normale toiletten. Het is al 1.00 uur geweest als we in Sarajevo aankomen. Het hostel hebben we dankzij de GPS vrij snel gevonden, maar het vinden van een parkeerplaats blijkt lastiger te zijn. We rijden zo’n drie keer door het centrum voordat we een plekje vinden. Als we met onze bagage voor het hostel staan, blijkt er niemand te zijn. Het is een klein en oud gebouwtje en het allergoedkoopste hostel van Sarajevo. We kunnen hier inclusief toeristenbelasting voor € 6,50 per persoon per nacht slapen. De verwachtingen zijn niet al te hoog, maar dat we het hostel in ieder geval binnen kunnen komen zou toch wel fijn zijn. Even verderop is een hotel waar wel iemand achter de receptie aanwezig is. Na ons probleem uitgelegd te hebben, belt de receptionist met de eigenaar van ons hostel. We wachten nog een half uurtje en dan komt er een oude auto aan tuffen met ontelbaar veel deuken. Het is de eigenaar en hij laat ons binnen in zijn rokerige receptie. Hij legt ons uit dat we niet in dit gebouw slapen, maar elders in het centrum van Sarajevo. Hij loopt met ons mee en het blijkt niet zo ver weg te zijn. Er staan een paar kleine huisjes waarvan wij twee kamers hebben. Het is basic, maar wel oké voor twee nachten. Om circa 2.30 uur zijn we dan eindelijk op de juiste bestemming en kunnen we gaan slapen. Minpuntje is dat het ’s nachts erg koud in de kamer is.
Vrijdag 2 november
Na een koude nacht is het aangenaam om buiten rond te lopen, want het is mooi weer. Allereerst gaan we naar een exchange office waar we de euro om kunnen wisselen voor de Bosnische Mark. We ontdekken een goede bakker waar we een heerlijk ontbijtje scoren. Bij het verkennen van de stad zijn er veel dingen die mij opvallen. De straten zijn allemaal zeer smal en in het oude centrum is alles klein. Er zijn geen hoge gebouwen en bekende winkelketens zoals in veel westerse landen, maar kleine hutjes met oosterse artikelen. Winkeltjes met bling-bling sieraden en koperen vaasjes en dergelijke zijn er in overvloed. Erg leuk om te bekijken, maar het aanbod is vrijwel overal gelijk. In de cafétjes wordt veel traditionele muziek gedraaid en daardoor heb ik echt het gevoel dat ik in een ander land ben. Dat is iets wat andere landen wat mij betreft ook wel meer mogen doen. Verder valt het me op dat er veel zwerfhonden en katten rondlopen en dat het verkeer een chaos is. Naast voetgangers, auto’s en honden op de weg rijdt er ook nog zeer frequent een tram. Sarajevo is een multiculturele stad met moslims, joden en christenen. Meerdere keren per dag galmt het zangerige gebed van de Islam door de stad. We bezoeken een traditioneel huis van een Islamitische familie zoals dat er vroeger (en soms ook nu) uitzag. Met name de lage banken en kleurige tapijten zijn herkenbaar voor deze huizen. Tevens gaan we naar één van de vele moskeeën toe om er binnen eens een kijkje te nemen. Uiteraard moeten we onze schoenen uitdoen en vrouwen horen een hoofddoek te dragen. Een oud vrouwtje bindt me liefdevol een doek om het hoofd en zonder te spreken, knielen we keurig op een rijtje neer op het rode tapijt. Een leuke ervaring! Verder lopen we over de brug waar Franz Ferdinand vermoord is en zien we nog vele sporen van de oorlog. Er zijn veel vervallen gebouwen waarvan de kogelschoten nog in de muren gegraveerd zijn. In een restaurantje proberen we diverse gerechten van de Bosnische keuken. Aangezien ik niet zo’n exotische eter ben, kies ik maar het meest algemene gerecht: gehaktballetjes in een crèmesaus met een schep aardappelpuree. De overige gerechten bestaan voor een groot deel uit gegrilld vlees.
’s Avonds in onze kamers komen we erachter hoe we het probleem met de kou kunnen oplossen. We blijken gewoon de stekker van het kacheltje in het stopcontact te moeten doen. Hoe simpel kan het zijn! Misschien had ik dit beter niet in mijn verslag kunnen zetten, maar daar is het nu al te laat voor. Goed, verder geen domme acties!
Zaterdag 3 november
Vandaag rijden we naar Mostar, de vijfde grootste stad in Bosnië Herzegovina. Als we in het centrum zijn en contact hebben gehad met het hostel, worden we door een personeelslid op de fiets naar het hostel gewezen. Er zijn geen fietspaden, dus we rijden gewoon op de weg achter onze fietsende gids aan. Ook dit hostel is in het centrum en het ziet er stukken beter uit dan ons verblijf in Sarajevo. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse en ze verzoekt ons vriendelijk om onze schoenen beneden uit te doen. Het hostel is schoon en doordat iedereen op sokken of slippers loopt, blijft dat ook zo. Het winkelaanbod is eigenlijk gelijk aan dat van Sarajevo en er zijn wel dertig winkeltjes die dezelfde oorbellen verkopen. We beklimmen een toren van de moskee, zodat we een goed uitzicht hebben op de stad. Ook hier zijn veel contrasten tussen voor- en naoorlogse bouw. Het stedelijk gymnasium is bijvoorbeeld een prachtig nieuw gebouw, terwijl er aan de overkant slechts een paar muren staan. Mostar komt daarentegen rustiger en minder multicultureel op mij over.
Zondag 4 november
Vroeg uit de veren! Om 4.30 uur gaat de wekker en het plan is om vandaag de Kroatische kustplaats Split te bezoeken. Het is een eind rijden voordat we terug zijn in Maribor en behalve de hele dag in de auto zitten, is het ook wel leuk om nog iets van Kroatië te zien. Zo’n 8.00 uur arriveren we in het zonnige Split waar de zee ons tegemoet schittert. We wandelen wat door het centrum en relaxen op een bankje op de boulevard. Daarna zetten we de reis toch echt voort naar Maribor en onderweg zijn we nog getuige van een naar verkeersongeval. Op de snelweg in Kroatië rijdt er een auto voor ons die plotseling naar rechts uitschiet en tegen de vangrail knalt. Michal, onze bestuurder, reageert gelukkig snel en kan op tijd naar de pechstrook uitwijken. Daar stoppen we om te kijken hoe het met de verongelukte auto en onze eigen auto is. De verongelukte auto is aan de voorkant helemaal kapot, maar de vier inzittenden mankeren gelukkig niets. Onze auto heeft wonderbaarlijk genoeg geen schade, de onderdelen van de andere auto zijn blijkbaar om ons heen gevlogen. Na dit schrikmoment vervolgen we onze reis rustig en veilig naar Maribor. Het was weer een enerverend weekend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
