Wild & Wonderful Slovenia

Voordat ik dit weekend een tripje naar Belgrado ga maken, zal ik nog even kort verslag doen van mijn belevenissen hier in Maribor. Te beginnen met het polyglot café: iedere maandagavond wordt er door de ESN (Erasmus Student Network) organisatie een meeting georganiseerd waarbij je op een informele manier elkaars taal kunt leren. Ik kies voor een lesje Sloveens, want ik vind dat ik nu, na circa acht weken hier te zijn, toch op z’n minst tot tien moet kunnen tellen in het Sloveens. Helaas leer ik dat niet, omdat het al de vijfde les is als ik er voor de eerste keer ben. Een Sloveense studente legt aan een groepje Erasmus studenten uit dat er wel zes verschillende uitgangsvormen zijn voor een zelfstandig naamwoord. Het woordje ‘hiša’ (huis) kun je op de volgende manieren gebruiken:
1. hiša (wat is het?)
2. hiše (wat zie ik niet?)
3. hiši (wat geef ik?)
4. hišo (wat zie ik?)
5. o/pri hiši (waar spreek ik over?)
6. s hišo (met wie/wat ben ik?)

Het hangt dus van de zin af hoe je het woord moet spellen. We hebben alleen de vrouwelijke uitgangsvormen behandeld, voor de mannelijke en onzijdige woorden gelden dus weer andere regels. Voor wie het leuk vindt, hieronder staan nog een aantal woorden en zinnen vertaald naar het Sloveens.

Links: leva/levo
Rechts: desna/desno
Rechtdoor: naravnost/naprej
Terug: nazaj
Naast: ob/pri/zraven
Blij: vesel/a
Verward: zmeden/a
Boos: jezen/a
Gefrustreerd: razdražen/a
Verdrietig: žalosten/na
Hysterisch: histeričen/na

Hoe kan ik naar het treinstation gaan?
Kako pridem do železniške postaje?

Waar is de universiteit?
Kje je univerza?

Is hier vlakbij een winkel?
Ali je v bližini kakšna trgovina?

Ben je verliefd?
Ali si zaljubljen/a?

Goed, dat was de Sloveense les dus. Verwacht alsjeblieft niet dat ik Sloveens spreek als ik terug ben in Nederland.

Verder ga ik nu zo ongeveer iedere maandagavond naar de bioscoop, omdat er dan een studentenaanbieding is. Ze doen er hier alles aan om de maandag zo draaglijk mogelijk te maken, want ja, het studentenleven is al zwaar genoeg. Ook zien we op een avond in een gebouw van de school een Sloveense film, genaamd Tu pa tam. Het gaat over een aantal jongens uit ex-Joegoslavische landen die op allerlei manieren aan geld proberen te komen. Niet een fantastische film, maar het is wel grappig. Behalve films bezoek ik ook nog de nodige feestjes, waaronder een 80’s party en een party met als dresscode ‘sports wear’ (lekker in m’n joggingbroekje naar de disco, zeer comfortabel!).

Op vrijdagavond ga ik met twee andere meiden naar de ijshal om te schaatsen. Er is discoschaatsen en we worden aan alle kanten voorbij gesjeesd door veertienjarige stelletjes die de avond van hun leven hebben. Hoewel we ons prima vermaken, voelen we ons wel een beetje oud ten opzichte van de schaatsende teenagers. De volgende keer toch maar op zondagmiddag gaan.

Maandagavond is er volop actie in Maribor. Terwijl ik naar de bioscoop toe fiets, zie ik een helikopter boven de stad cirkelen met een fel licht gericht op het centrum. Zelf zie ik er niets van, maar als ik de verhalen van anderen moet geloven, was er een heftig protest aan de gang tegen de burgemeester. De beste man schijnt namelijk nogal corrupt te zijn en ook zijn vrouw zou een riant inkomen verdienen zonder dat zij daarvoor werkt. De inwoners van Maribor zijn het meer dan zat en eisen dat hij weg gaat. De demonstranten slopen verkeersborden en bekogelen de politie met stenen. Zolang er niets verandert, zullen de protesten iedere maandagavond worden gehouden. Het polyglot café voor aanstaande maandag is daarom al afgelast. De burgemeester en zijn vrouw genieten op dit moment van een ‘welverdiende’ vakantie en ik geloof zelfs dat de burgemeester solliciteert naar een functie binnen het Sloveense parlement. Ai, dat ziet er niet goed uit…

Om met iets vrolijks af te sluiten: ik doe mee aan één van de sociale projecten, Erasmus Theatre. Iedere dinsdagavond komen we bijeen om toneel te spelen, te zingen en te dansen. In april en juni volgend jaar zal er een grote musical plaatsvinden waarin alleen Erasmus studenten spelen. Helaas ben ik hier dan niet meer en dus zal ik het moeten doen met de voorpret. Iedereen kan vrijblijvend participeren met de oefeningen en zo een leuke avond hebben. Tijdens de eerste bijeenkomst doen we een aantal gekke opdrachten, zoals: elkaar begroeten met oogcontact, heel overdreven articuleren, iets vertellen waarbij iedere persoon één woord mag zeggen en elkaar dan aanvullen, etc. We vinden het allemaal een beetje raar, maar het levert wel veel lachmomenten op. Waarschijnlijk moeten we door een soort schaamtegrens heen, zodat we uiteindelijk vol vertrouwen op het toneel kunnen verschijnen!